Οι ψαρότοποι της ακτής. Οι αμμουδιές.

Ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ‘40 στις ΗΠΑ. Διαδόθηκε και εξελίχθηκε από τους Βρετανούς. Είναι από τους ποιο δημοφιλείς τρόπους ψαρέματος και παρακινεί μια παγκόσμια αγορά με ετήσιο τζίρο εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Στην Ελλάδα το λέμε … beach fishing.

Ο τρόπος.

Το surf fishing ή beach fishing κατά το ευρωπαϊκότερο και το πιο «καθολικό» beach ledgering  είναι οι ποιο κοινοί μέθοδοι ψαρέματος από την παραλία. Δεν είναι οι μοναδικοί τρόποι να ψαρέψει κανείς από την παραλία, κάθε άλλο, αλλά εμείς θα ασχοληθούμε με αυτούς κατ’ αρχήν, επειδή είναι οι πιο διαδεδομένοι.

Ας τους ξεχωρίσουμε όμως γιατί έχουν σημαντικές διαφορές.

Surf fishing κάνουμε όταν έχει κύμα. Ανεμογεννή κύματα που σκάνε με θόρυβο στην ακρογιαλιά ή ακόμα καλύτερα όταν έχει ψηλή ρεστία, (swell).  Με σκληρά καλάμια, μήκους τεσσάρων και περισσότερων μέτρων ρίχνουμε τα χοντρά μας δολώματα, με βαριά και εξειδικευμένα μολύβια που δεν ξεσέρνουν, εκεί που σκάει το μεγαλύτερο κύμα, που δεν είναι απαραίτητα παραπάνω από 80 – 100 μέτρα από την ακτή. Εκεί δημιουργείται το βαθύτερο, παράλληλο με την ακτή, κανάλι και κατά μήκος αυτού του καναλιού γυρνάνε τα ψάρια, μες το χαλασμό, για να κυνηγήσουν. Όχι πάντα και όχι όλα τα ψάρια. Οι μουρμούρες κι οι τσιπούρες αρέσκονται να σκαλίζουν το βυθό με λιγότερη ανακατωσούρα. Αντίθετα, τα λαβράκια κι οι σαργοί κυνηγάνε μέσα στους αφρούς των κυμάτων με ευκολία. 

Καμία σχέση δεν έχει αυτή μας η τακτική με το beach ledgering που είναι πολύ «καθολικότερος» τρόπος ψαρέματος. Beach ledgering κάνουμε όταν δεν έχει κύμα και αέρα με οποιοδήποτε καλάμι casting. Με πιο ελαφρύ εξοπλισμό ρίχνουμε τα δολώματά μας μακριά ή κοντά, ανάλογα με την μορφολογία του βυθού, τα ψάρια που θέλουμε και τις συνήθειες που αυτά τα ψάρια έχουν αποκτήσει τοπικά.

Χρειάζεται να αντιληφθούμε λοιπόν πια τεχνική μας ταιριάζει περισσότερο για να μπορέσουμε να διαλέξουμε σωστά τον εξοπλισμό μας. Βέβαια ο εξοπλισμός δεν κάνει τον καλό ψαρά, ότι και αν λένε οι έμποροι κι οι «ειδήμονες». Όμως ο καλός ψαράς κάνει το ψάρεμά του ευκολότερο και πιο αποδοτικό με τον καλό εξοπλισμό.

Η θέση.

Με ότι εξοπλισμό κι αν ψαρεύουμε θα καρφώνουμε θάλασσα κι όχι ψάρια αν τον στήσουμε όπου να ’ναι. Λέμε πολλές φορές για τα ξενοδοχεία ότι τρία είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της επιτυχίας τους : η θέση, η θέση και η θέση τους. Κι αν επί τούτου υπάρχουν ποιοτικά χαρακτηριστικά που μπορούν να διαφοροποιήσουν το μειονέκτημα μιας μέτριας θέσης, στο ψάρεμά μας από τις παραλίες δεν υπάρχει τίποτε που να μπορούμε να κάνουμε αν έχουμε κάτσει σε νέτο μέρος.

Τις περισσότερες φορές η μορφολογία του εδάφους της ακτής συνεχίζεται και μέσα στην θάλασσα. Όταν λοιπόν η ακτή είναι ομαλή και πλατιά αμμουδιά το ίδιο τοπίο θα υπάρχει και στο βυθό. Μια «έρημος» με λίγα διάσπαρτα φυκάκια στα ρηχά και «λιβάδια» ποσειδωνίας στα βαθιά. Σε αυτό το τοπίο η τροφή είναι διάσπαρτη, δυσεύρετη και συνήθως κρυμμένη στην άμμο. Καταφύγιο δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει και μέρος για ενέδρα. Αν όμως κάπου ο βυθός κάνει π.χ. πλάκες, ή πέτρες με φύκια και σχισμές εκεί είναι που θα συγκεντρώνονται μικρά και μεγάλα ψάρια. Εκεί είναι το μέρος που έχουν συνηθίσει να κυνηγούν και από εκεί θα τα πιάσουμε με μεγαλύτερη ευκολία.

Αυτά τα σημεία χρειάζεται να βρούμε. Οτιδήποτε αλλάζει την ομοιομορφία της θάλασσας μας κάνει. Ένα ξενέρι, διαφορετικό χρώμα του νερού, μια κατασκευή όπως ένα νταλιάνι, η πρώτη αποχή που δημιουργεί το κύμα κ.λ.π.

Όλα αυτά τα σημεία δημιουργούν μέσα στο υπόλοιπο νέτο σκηνικό τις περιοχές όπου έχουμε πιθανότητες να πιάσουμε ψάρια. Θα τα βρούμε με την παρατήρηση, την εμπειρία και …τις αψαρίες. Ίσως κανένας χριστιανός μας δώσει και κανένα σωστό σημάδι.

Όταν ψαρεύουμε στο κύμα με surf casting τα σημάδια έχουν κάπως λιγότερη σημασία επειδή ψαρεύουμε στην βαθύτερη αποχή του τόπου ή στο βαθύτερο κανάλι που σκάβει το κύμα στον αμμουδερό βυθό όταν σκάει λίγο πιο μακριά από την ακτή.    

Όταν όμως ψαρεύουμε με beach ledgering τεχνικές σε αυτά τα σημάδια χρειάζεται να ρίξουμε τις αρματωσιές μας, που χρειάζεται να είναι προσαρμοσμένες στα ψάρια που θέλουμε και στα δολώματα που χρησιμοποιούμε.              

Οι αρματωσιές.

Surf fishing rigs

Πολλές οι αρματωσιές του surf casting. Άλλες απλές άλλες περίπλοκες. Αυτή που πιάνει τα περισσότερα ψάρια στα δικά μου ψαρέματα είναι από τις απλούστερες. Την ήξερα ως διλπάρι αλλά την έμαθα εις την βαρβαριστήν ως pater noster. Την λένε επίσης και flaper επειδή τα παράμαλλα δεν μπαίνουν σε κλίπ και στο πέταγμα γυρίζουν σαν πτερύγια (flaps) γύρω από το leader. Αυτά τα παράμαλλα τα κάνω σχετικά κοντά, το πολύ τριάντα πόντους, επειδή τα μακρύτερα παράμαλλα μπερδεύονται στο πέταγμα και κουνιούνται πολύ μες την αναμπουμπούλα των κυμάτων με αποτέλεσμα να χάνω καρφώματα ιδίως από λαβράκια.

Δένω εύκολα και γρήγορα δύο (ενίοτε και τρία) στριφτάρια πάνω στο leader με τον κόμπο swivel knot και στα στριφτάρια δένω τα παράμαλλα με αγκίστρια ανάλογα με τα δολώματα που θα βάλω. Όταν στο κάτω παράμαλλο δολώνω καβούρι ή θραψαλάκι χρησιμοποιώ κυκλικό αγκίστρι. Όταν δολώνω σκουλήκια, δύο τρία μεγάλα μαύρα ή κορεάτες, προτιμώ τα μακρύλαιμα αγκίστρια ή τα αμπερντήν. Στο πάνω παράμαλλο δένω συνήθως στραβά παπαγαλέ αγκίστρια και δολώνω γαριδάκι ή μαμούνι (καραβιδάκι). Ενίοτε, στο πάνω παράμαλλο, για να μην βάλω σιδερένιο «μπούμ», περνάω 4 – 5 πόντους σωληνάκι σιλικόνης για να κρατάει με μεγαλύτερη ασφάλεια το ένα παράμαλλο μακριά από το άλλο.  

Πολύ καλά μου δουλεύει στα κύματα και το απλό συρόμενο μονάγκιστρο, δεμένο με κοντό παράμαλλο και πάλι. Το σωληνάκι σιλικόνης ασφαλισμένο στο στριφτάρι του παράμαλλου είναι πιο απαραίτητο σε αυτή την αρματωσιά για να μην μπερδεύεται το παράμαλλο με το βαρίδι, ιδίως όταν το τελευταίο είναι τύπου άγκυρας.     

Συρόμενο μονάγκιστρο, με πιο μακρύ παράμαλλο ίσως, χρησιμοποιούμε και με beach ledgering τεχνικές. Με τέτοιο τρόπο ψαρέματος τα εργαλεία μας είναι λεπτότερα, ελαφρύτερα και πολλές φορές αρματωμένα για μακρινές ρίψεις. Όχι ότι είναι απαραίτητο να κοψομεσιαζόμαστε πάντα. Σε λίγο που τα νερά θα κρυώσουν για τα καλά θα έρθουν τα λαβράκια. Αυτά τα ψάρια, με λίγο κυματάκι, μπορούμε να τα ψαρέψουμε κοντά στην ακτή.

2 hook runer rig
Double line overhand knot

Διπλάρι και πάλι, όπως το παραπάνω αλλά με απλό βαρίδι, ή το συρόμενο διπλάρι που φαίνεται δίπλα, μου δίνουν τα περισσότερα ψάρια.

Αυτή την εποχή οι λίγδες του καλοκαιριού έχουν παχύνει και αξίζουν πια τον κόπο τους. Έρχονται στις ακτές για να κυνηγήσουν καρκινοειδή, οστρακόδερμα και σκουλήκια. Δεν πλησιάζουν όμως στα κοντά και τις περισσότερες φορές θα τις βρούμε παράλληλα με τα λιβάδια της ποσειδωνίας που ξεκινάνε αρκετά μακριά για το ψάρεμά μας. Τα βράδια όμως με κάλμα και φεγγάρι και μέχρι το πρωί ξεθαρρεύουν λίγο και τότε γίνονται υποψήφιες για τα αγκίστρια μας. Για να τις ψαρέψουμε θα χρειαστούμε μακριά παράμαλλα και μακρινές ρίψεις, συνεπώς και δυστυχώς, καλύτερα αποτελέσματα έχουμε με εξειδικευμένες αρματωσιές και κλιπ για να είμαστε σίγουροι ότι τα αγκίστρια μας στρώθηκαν σωστά στο βυθό και τα δολώματά μας είναι ανέπαφα και δελεαστικά για τα ψάρια.

Στα ψαρέματά μου για τσιπούρες από την ακτή χρησιμοποιώ παράμαλλα 80  - 100 πόντους, ίσως και μεγαλύτερου μήκους. Σε αυτές τις περιπτώσεις δένω μια up and over  αρματωσιά ή συχνότερα ένα διπλάρι “cascade” όπως το παρακάτω. 

2 hook cascade rig

Υ.Γ.

Αυτή η αρματωσιά «πτώσεως» θα ήταν αρτιότερη αν είχε προσαρμοσμένο στο πάνω παράμαλλο ένα ελατήριο όπως το SRT για να είναι πιο εύκολο το δέσιμό της και για να κρατιέται με καλύτερη τάση το κάτω παράμαλλο. Προσπαθώ όμως να βάζω το δυνατόν λιγότερα «πραγματάκια» στις αρματωσιές μου κι έτσι δεν βάζω SRT. Και τα λοιπά κλίπ που δένω, όταν δεν πιάνω τα ψάρια που θέλω τα καταριέμαι, δικαίως ίσως.