Κουτούπης Vs Ελληνικής Κυβέρνησης

Επιλέχθηκε και αποπέμφθηκε λόγω διαδικτύου

Κουτούπης = «Έκθετος και υπόλογος»
Ελληνική Κυβέρνηση = Eyes Wide Shut.
Έχω μια ερώτηση αγαπητοί συνάδελφοι. Στην καρέκλα του Kubrick ποιος είναι ?

Αριθμοδείκτες

Για την κατανόηση των ισολογισμών και των θέσεων των επιχειρήσεων

Α. ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑΣ

ΓΕΝΙΚΗΣ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑΣ
(Κυκλοφορούν Ενεργητικό + Διαθέσιμα) / Βραχυπρόθεσμες Υποχρεώσεις
Σε τι % οι βραχυχρόνιες απαιτήσεις που έχει μία επιχείρηση μπορούν να καλύψουν τις βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις της. Όσο μεγαλύτερος του 100 % τόσο το καλύτερο.

ΑΜΕΣΗΣ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑΣ
Διαθέσιμα / Βραχυπρόθεσμες Υποχρεώσεις
Ρευστότητα ασφαλείας . Σε τι % μπορεί να αντεπεξέλθει επιχείρηση άμεσα στις βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις της. Δηλ. σε τι % το Ταμείο , Οι Λογαριασμοί Όψεως και όποιο άλλο στοιχείο του ενεργητικού άμεσα ρευστοποιήσιμο (πχ επιταγές ολίγων ημερών) μπορούν να καλύψουν το σύνολο των βραχυπρόθεσμων υποχρεώσεων .
Όσο μεγαλύτερος ο δείκτης τόσο καλύτερος.

Β. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΑΠΟΘΕΜΑΤΩΝ
(Αποθέματα / Πωλήσεις ) Χ 365 ημέρες
Σε πόσες ημέρες, κατά μέσον, όρο τα αποθέματα μετατρέπονται σε πωλήσεις. Δείχνει αφενός την φύση - είδος της επιχείρησης (πχ FMCG) και αφετέρου την ικανότητα της να μεγιστοποιεί την παραγωγική διαδικασία δηλ. το κύκλωμα πρώτες ύλες, εμπόρευμα, αποθήκη, πώληση.
Όσο μικρότερος ο δείκτης τόσο καλύτερος.

ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΕΙΣΠΡΑΞΗΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ
(Απαιτήσεις / Πωλήσεις ) Χ 365 ημέρες
Πόσες ημέρες, κατά μέσον όρο, οι απαιτήσεις της επιχείρησης από τους πελάτης της παραμένουν ανείσπρακτες. Η εικόνα της πολιτικής πιστώσεων που ακολουθεί η επιχείρηση προς τους πελάτες της. Όσο μικρότερος ο δείκτης τόσο καλύτερος, (πάντα να εξετάζεται σε συνδυασμό με την ειδική αγορά και τον επόμενο δείκτη) .

ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ
(Βραχυπρόθεσμες Υποχρεώσεις / Πωλήσεις) Χ 365 ημέρες
Σε πόσες ημέρες κατά μέσο όρο οι βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις παραμένουν απλήρωτες. Η εικόνα της πολιτικής πληρωμών που ακολουθεί η επιχείρηση προς τους προμηθευτές της (ή/και το αντίστροφο, την τιμολογιακή πολιτική των προμηθευτών προς την συγκεκριμένη επιχείρηση, που δίνει και μια εικόνα της ειδικής αγοράς).
Ο δείκτης κρίνεται πάντα σε σχέση με τον δείκτη ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ ΕΙΣΠΡΑΞΗΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ και σε σχέση με την φύση της επιχείρησης και την ειδική αγορά .

ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΗΣ ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΥ
365 Ημέρες / ((Πωλήσεις) / (Σύνολο Ενεργητικού) )
Σε πόσες ημέρες η επιχείρηση ανακυκλώνει, αξιοποιεί και μετατρέπει το σύνολο του ενεργητικού σε πωλήσεις. Η ικανότητα της επιχείρησης να αξιοποιεί τα στοιχεία του Ενεργητικού (πάγια - εγκαταστάσεις κλπ).
Όσο μικρότερος ο δείκτης τόσο καλύτερος σε σύγκριση πάντα με την φύση της επιχείρησης.

Γ. ΑΠΟΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΜΙΚΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ
(Μικτά Κέρδη / Πωλήσεις ) Χ 100
Το % μικτό περιθώριο κέρδους με το οποίο πωλεί η επιχείρηση το/τα παραγόμενα προϊόντα. Μακροοικονομικά καταδεικνύει έμμεσα, αλλά με σαφήνεια ανάλογη με το μερίδιο αγοράς της επιχείρησης, την ένταση του ανταγωνισμού στην ειδική αγορά. Όσο μεγαλύτερο το ποσοστό τόσο καλύτερα.

ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΚΑΘΑΡΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ
(Καθαρά Κέρδη / Πωλήσεις ) Χ 100
Το % καθαρό περιθώριο κέρδους με το οποίο πωλεί η επιχείρηση το/τα παραγόμενα προϊόντα. Μακροοικονομικά καταδεικνύει, ανάλογα με το μερίδιο αγοράς της επιχείρησης, την ένταση του ανταγωνισμού στην ειδική αγορά. Όσο μεγαλύτερο το ποσοστό τόσο καλύτερα.


ΑΠΟΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ ΙΔΙΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ
(Καθαρά Κέρδη ) / (Ίδια Κεφάλαια) Χ 100
Σε % ο βαθμός αξιοποίησης των ιδίων κεφαλαίων. Η ικανότητα της επιχείρησης να αξιοποιεί τα ίδια κεφάλαια της και να παράγει από αυτά καθαρά κέρδη.
Χρειάζεται να συγκρίνεται με το κόστος ευκαιρίας (πχ επιτόκιο καταθέσεων + μία προσαύξηση λόγω επιχειρηματικού ρίσκου) και συνεκτιμάται με την φύση της επιχείρησης (εάν είναι παγιοποίησης του ενεργητικού - εντάσεως κεφαλαίου, κ.λ.π.) Όσο μεγαλύτερο το ποσοστό τόσο καλύτερα.

ΑΠΟΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΥΝΟΛΙΚΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ
1.(Καθαρά Κέρδη +Τόκοι & Έξοδα Δανείων) / (Παθητικό) Χ 100
ΑΠΟΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ ΞΕΝΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ
2.(Καθαρά Κέρδη +Τόκοι & Έξοδα Δανείων) / (Ξένα Κεφάλαια) Χ 100
Σε % ο βαθμός αξιοποίησης των Συνολικών (ιδίων και ξένων) κεφαλαίων. Η ικανότητα της επιχείρησης να αξιοποιεί τα συνολικά κεφάλαια (Ίδια Κεφάλαια, Δάνεια, Πίστωση από Προμηθευτές κ.λ.π ) και να παράγει από αυτά καθαρά κέρδη. Όσο μεγαλύτερο το ποσοστό τόσο καλύτερα.
Με τον δείκτη 2 αποδίδεται η σκοπιμότητα σύναψης νέου δάνειου.

Freddie, we miss you

Δόλωμα καβούρι

Αναφέρομαι βεβαίως στον διάσημο Carcinus aestuarii, κατά κόσμο πράσινο καβούρι. Δυστυχώς (ή ευτυχώς) εν Ελλάδι δεν τον χρησιμοποιούν πολλοί συνάδελφοι για δόλωμα. Την σαρακοστή βέβαια θα τον βρούμε σε όλα σχεδόν τα ιχθυοπωλεία αφού είναι νόστιμο θαλασσινό. Την ίδια γνώμη φαίνεται να έχουν και οι τσιπούρες και μεγάλοι σαργοί. Τους κυνηγούν ανελέητα κι άμα βρούνε κανένα πληγωμένο καβουράκι δεν το χάνουν με τίποτε.

Για να δολώσουμε, ανάλογα με το μέγεθος του καβουριού, το χρησιμοποιούμε ολόκληρο ή το κόβουμε στη μέση. Κόβουμε πόδια και δαγκάνες, ανοίγουμε το κέλυφος και χρησιμοποιούμε μόνο την κοιλιά. Κόβουμε την κοιλιά στην μέση (στο μεγάλο καβούρι) και καθαρίζουμε αρκετά καλά, γύρω γύρω, για να εμφανιστεί η άσπρη σάρκα που τρώμε και εμείς και οι τσιπούρες Για αυτό το δόλωμα προτιμώ να χρησιμοποιώ μεγάλα κυκλικά αγκίστρια. Δένω καλά με ελαστικό νήμα για να μην χάσει το αγκίστρι την θέση και για να μην φύγει το δόλωμα στο πέταγμα.

Porters' 5 forces

I was giving a seminar, a few years back, about new market entry, to a group of young marketing executives. When the subject came to the well known Porters’ 5 forces I asked of how every one was interpreting this theory in real life business competition. The answers I got back were confusing, to say the least.
Setting things straight:

Barriers to Entry. Force applies with:
Economies of scale
Proprietary product differences
Brand recognition
High switching costs for the customer
Capital requirements
Difficulty to access distribution channels
Absolute cost advantage of incumbents (Learning curve advantages, Access to necessary inputs, Proprietary low-cost product design)
Government regulation, restrictions on entry
Expected retalitation

Buyer Power Force applies with:
Bargaining leverage
Buyer concentration, Small number of buyers
Low buyer switiching costs
Buyer information
Byuer ability to integrate backwards
Availability of substitute products
High price elasticity
Low product differentiation
High brand recognition
Low impact on buyer‘s product quality
Decision maker‘s incentives

Rivalry Force applies with:
Industry growth
High fixed costs + low variable costs
High value added
Intermittent overcapacity
Low product differentiation
Low brand recognition
Low switching costs
Number of competitors
Corporate stakes
High fixed costs or high specialized assets
High barriers to exit

Supplier power Force applies with:
Differentiation of inputs
Importance of supplier‘s product/services in cost
Structure of industry
Lower switching costs of suppliers
Higher impact of inputs on cost or differentiation
Lower number of substitute inputs
Higher threat of forward integration
Lower importance of volume to suppliers
Lower Supplier concentration

We do not neglect to consider X factor which could be from government impact (a feed in tariff or a hostile policy) to a brand name that sounds funny in local language (try slogan-ing a German cleaning service in German language “cleaning around for you” in Greece and you’ll get a sexual services slogan.

Κατσιμάμουνα, Πορφύρες και στρόμποι.

Δεν υπάρχει περίπτωση να κατέβω για ψάρεμα σε λιμάνι και να μην έχω μαζί με τα άλλα δολώματα και λίγα κατσιμάμουνα και πορφύρες. Τις περισσότερες φορές όταν φαραώ, τσουτσούνια και μονοδόλια καρφώνουν θάλασσα, όλο και κάποια τσιπουρίτσα θα φάει στους «πάγουρους» και ευκολότερα στις πορφύρες. Κατά κανόνα θα είναι μεγάλο το ψάρι. Κι αν γενικά δεν τρώνε εκείνη την μέρα μπορεί να είναι το μοναδικό. Όταν λέμε κατσιμάμουνα εννοούμε τα κόκκινα καβουράκια που βρίσκουν άδεια κογχύλια και τα κάνουν σπίτι τους. Αυτό το δεκάποδο καρκινοειδές δεν λέγεται «βερνάδρος ερημίτης» όπως λανθασμένα αναφέρεται συχνά, (αυτό το είδος ζει στον Ατλαντικό και δεν υπάρχει στην Μεσόγειο), αλλά είναι ο Paguristes eremita ή/και ο Dardanous arrosor που είναι συχνά απαντόμενοι εκπρόσωποι μιας οικογένειας 12 ειδών μικρών και μεγαλύτερων πάγουρων που ψάχνουν και βρίσκουν καταφύγιο και σπίτι στα άδεια όστρακα των γαστερόποδων σαλιγκαριών του Αιγαίου. Αυτοί οι πάγουροι λοιπόν, δολωμένοι ολόκληροι ή μόνο η ουρά τους, θα μας δώσουν ωραία ψαράκια τις περισσότερες φορές. Σαν δόλωμα είναι πραγματικά κορυφαίοι. Στο παλιό λιμάνι της Ιερισσού οι μεγάλοι σπάροι τρώνε εύκολα σε μια τέτοια ουρά, πολύ ευκολότερα από ότι θα τρώγανε στα σκουλήκια και επειδή μιλάμε για σπάρους 200 γραμμάρια ο καθένας τους και βάλε, αξίζουν τον κόπο τους. Στα Μουδανιά θα μας δώσουν κακαρέλους και τσιπούρες. Στον Μαρμαρά επίσης. Σε παραλίες με μικτό βυθό, όπως αυτές του τρίτου ποδιού της Χαλκιδικής, από συναγριδόπουλα μέχρι τσιπούρες. Στα βραχοτόπια όλες τις σπαρίδες. Στα νησιά μας, που έχουν και πιο κρεμαστά νερά, δολωμένα ολόκληρα είναι δόλωμα για όλα τα καθαρά.

Για να τα δολώσουμε χρειάζεται να σπάσουμε το κέλυφός τους. Προσεκτικά, χρησιμοποιώντας την ακμή μιας πέτρας, σπάζουμε το άκρο του κοχλία, εκεί που βρίσκεται «κρυμμένη» η ουρά τους. Αν χτυπήσουμε δυνατά και τραυματίσουμε το καβουράκι μειώνουμε ουσιαστικά την αποτελεσματικότητά του. Αφού σπάσουμε την άκρη και εμφανίσουμε όλη την ουρά σπρώχνουμε λίγο το κεφάλι από την άλλη μεριά και τραβάμε τον πάγουρο από την πλάτη, μαλακά, για να βγει ολόκληρος. Κόβουμε τις δαγκάνες, αν είναι μεγάλος και τον δολώνουμε ολόκληρο για μεγαλύτερα ψάρια, ή μόνο την ουρά του για μικρότερα και όταν δεν έχει σπόρια που χαλάνε τα δολώματά μας.

Ολόκληρος δολώνεται ευκολότερα σε ίσια αγκίστρια με λεπτό κορμό και μεγάλη καμπύλη σαν τα κλασικά Mustad 1144. Βάζουμε το αγκίστρι από τον θώρακα, ανάμεσα από τα πόδια και το βγάζουμε στην άκρη της ουράς, εκεί που έχει κάτι μικρές πλάκες για να γαντζώνεται μέσα στο όστρακο.

Την ουρά του την δολώνουμε σε όποιο αγκίστρι θέλουμε και όπως θέλουμε. Επειδή είναι μαλακή δεν θα διστάσουμε να τη δέσουμε λίγο με ελαστικό νήμα αν κάνουμε δυναμικά πετάγματα. Αν είμαστε ... αισιόδοξοι και δεν έχει μικρά ψαράκια να μας ενοχλούν, δολώνουμε και δύο και τρεις ουρές μαζί, την μία μετά από την άλλη, σε μεγάλα αγκίστρια για τα μεγαλύτερα ψάρια.

Η πορφύρα, Thais haemastoma, χρησιμοποιήθηκε από τους παλαιότερους Έλληνες για την βαφή των ρούχων τους, (εξ ού και το όνομά της). Την τρώγανε επίσης, όπως και οι σημερινοί μερακλήδες, βρασμένη ελαφρά. Κατά την άποψή μου είναι εξαιρετικό δόλωμα για τις μεγάλες λιμανίσιες τσιπούρες, αλλά δυστυχώς σπανίζει στα νερά του βόρειου Αιγαίου.

Ευκολότερα θα βρούμε στρόμπους. Τους απλούς στρόμπους Murex (Hexaplex) trunculus και Phyllonotus trunculus και τον αγκαθωτό Bolinus brandaris. Γαστερόποδα σαλιγκάρια όπως κι η πορφύρα, παράγουν κι αυτά χρωστική ουσία από έναν αδένα τους, χρώματος μωβ, μπλε έως λαμπερό ίντιγκο μπλε. Είχαν κι οι στρόμποι την θέση τους στην βαφή των ρούχων και στην γαστρονομία. Ως δόλωμα είναι άριστοι. Θα μας δώσουν τσιπούρες στα λιμάνια κι όλες τις σπαρίδες όπως και στα βραχοτόπια. Το δύσκολο είναι – εκτός του να τα βρούμε – να σπάσουμε σωστά το κογχύλι τους και να τους βγάλουμε ολόκληρους, χωρίς να χαλάσουμε τα έντερα της ουράς τους. Εκεί βρίσκεται ο χρωστικός αδένας που την άνοιξη και το φθινόπωρο παράγει χρώμα και μια ιδιαίτερα χαρακτηριστική μυρουδιά που προσελκύει τα ψάρια. Στην ωριμότητά του ο αδένας αυτός θα μας βάψει τα δάχτυλα όταν δολώνουμε. Τότε είναι που έχει και την μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Αν τον χαλάσουμε, όταν σπάνουμε τον κοχλία, το σαλιγκάρι μας δεν είναι καλό δόλωμα πια. Χρησιμοποιούμε την ακμή μιας πέτρας ή καλύτερα ένα μικρό σιδερένιο σφυράκι για να σπάσουμε, πολύ προσεκτικά, την στενή άκρη του σαλιγκαριού, πρώτα. Αφού αποκαλύψουμε τα έντερα της ουράς σπάζουμε εν μέρει και τον κορμό του σαλιγκαριού, όσο χρειάζεται για να βγάλουμε όλο το σαλιγκάρι έξω, σπρώχνοντάς το από το καπάκι μ’ ένα ξυλάκι ή τον ξαγκιστρωτή. Κόβουμε το «καπάκι», ένα κερατοειδές σφράγισμα του κογχυλιού που έχουν πολλά γαστερόποδα και δολώνουμε σε μεγάλο ίσιο αγκίστρι φροντίζοντας η αιχμή του να βγαίνει στα έντερα της ουράς. Λίγο δέσιμο με λεπτό ελαστικό νήμα δεν βλάπτει, ιδίως αν πετάμε δυνατά, αλλά μόνο επάνω στην σάρκα του σαλιγκαριού. Δουλεύει σε οποιαδήποτε αρματωσιά, σε αγκίστρι που ακουμπάει στο βυθό.

Δολώματα. Κοινά και επιστημονικά ονόματα.

1. ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ

ΑΓΡΙΟ: Marphysa sanguinea (Mouron)
http://research.calacademy.org/research/izg/SFBay2K/Marphysa%20sanguinea.htm

ΤΣΟΥΤΣΟΥΝΙ, ΜΑΝΑ, ΧΑΛΚΙΔΕΪΚΟ ή ΜΟΝΟΔΟΛΙ: Sipunculus nudus (Peanut worm) http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/pictures/Sipuncula.html
ΤΣΟΥΤΣΟΥΝΙ ΑΓΡΙΟ: Golfingia elongata http://www.marinespecies.org/aphia.php?p=taxdetails&id=425223  

ΜΑΥΡΟ: Diopatra bilobata http://www.marinespecies.org/aphia.php?p=taxdetails&id=326936 

ΦΑΡΑΩ: Nereis virens (The King Ragworm) www.theseashore.org.uk/.../Ragworms.html

ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ: Perinereis aibuhitensis (Lugworm) http://folk.ntnu.no/vmzotbak/polychaeta/nereididae/nereidinae/perinereis.htm

ΚΟΚΚΙΝΟ ή ΙΩΔΙΟΥ: Nereis oxypoda marenzeller http://www.marine.csiro.au/crimp/nimpis/spIdentification.asp?txa=6464

ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ : Glycera sp. (Bloodworm) http://www.fossilmuseum.net/Tree_of_Life/PhylumAnnelida.htm

ΤΡΙΧΙΑ : Capitella capitata capitata (Thread Worm) http://www.answers.com/topic/capitella-capitata

ΡΑΜΣΗΣ : Nereis limbata (Rag Worm) http://www.britannica.com/eb/article-9062457/rag-worm

2. ΟΣΤΡΑΚΟΕΙΔΗ

ΠΕΤΑΛΙΔΑ: patella vulgata
ΠΟΡΦΥΡΑ: Thais haemastoma
ΣΤΡΟΜΠΟΣ: Phyllonotus trunculus, ακανθωτός Bolinus brandaris
ΣΩΛΗΝΑ: Solen marginatus, Ensis siliqua
ΣΑΜΑΡΙ:  Έσπερος: Gari depressa,  Σαμάρι: Solenocurtus strigilatus
ΣΑΛΙΓΚΑΡΙ: Osilinus-turbinatus
ΠΕΤΡΟΣΩΛΗΝΑΣ : Lithophaga lithophaga, Pholas dactylus
ΜΥΔΙ: Mytilus galloprovincialis
ΚΑΤΣΙΜΑΜΟΥΝΟ, ή Κριτσινάρι: Pagouristes eremita, Dardanus arrosor

3. ΜΑΛΑΚΟΣΤΡΑΚΑ

ΓΑΡΙΔΑ: Penaeus kerathurus
ΓΑΡΙΔΑΚΙ : palaemon elegans, Palaemon serratus
ΚΑΡΑΒΙΔΑΚΙ: Upogebia spp (Κόκκινο :Upogebia pusilla)
ΚΑΒΟΥΡΙ πράσινο : Carcinus aestuarii

4. ΨΑΡΟΔΟΛΙΑ

ΣΑΡΔΕΛΑ: Φρίσσα Sardinella aurita Παπαλίνα : Sprattus sprattus Σαρδέλα Sardina pilchardus
ΓΑΒΡΟΣ: Engraulis encrasicholus
ΣΚΟΥΜΠΡΙ : Scomber scombrus
ΣΑΒΡΙΔΙ: Trachurus trachurus

5. ΑΣΠΡΟΔΟΛΙΑ

ΚΑΛΑΜΑΡΙ: Loligo vulgaris
ΘΡΑΨΑΛΟ: Todarodes sagittatus sagittatus
ΜΟΣΧΟΧΤΑΠΟΔΟ: Eledone moschata
ΧΤΑΠΟΔΙ κοινό: Octopus vulgaris

6. ΖΩΝΤΑΝΑ ΔΟΛΩΜΑΤΑ (ψάρια)

σπάρος Diplodus annularis, κοκοβιός Gobius spp., ζαργάνα Belone Belone, κέφαλος Mugil cephalus , καλογριά Chlamys varia , αθερίνα Atherina spp.

Η Ελλάδα κατατρέχει τους ερασιτέχνες ψαράδες. ΠΔ 68/2009

Επιτροπή Αλιείας ΕΟΥΔΑΤΚ - Αθλητική Ερασιτεχνική Αλιεία » Ειδήσεις » Συμπαράσταση της ΕΟΥΔΑΤΚ στην διαμαρτυρία για τις απαγορεύσεις στο Θερμαϊκό.

Ο τότε υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (τρομάρα του) νομοθέτησε εξοντώνοντας πάλι τους ερασιτέχνες ψαράδες εξυπηρετώντας πάλι τα συμφέροντα της μηχανότρατας και του γρι-γρί. Γιατί βεβαίως ενοχλούνται αυτά τα αλιευτικά εργαλεία και δεν μπορούν να καλάρουν στα 50 μέτρα από την ακτή εάν υπάρχουν ψαροντουφεκάδες εκεί γύρω. Και βεβαίως η παραδοσιακή ερασιτεχνική αλιεία με καμάκι το βράδυ που γίνεται αναγκαστικά κοντά στο γιαλό μπορεί κάλλιστα να δεί και να καταγγείλει τα γρι-γρί που καλάρουν επάνω στα βράχια.
Τις επιπτώσεις στους ερασιτέχνες και στην οικονομία που στηρίζεται σε αυτούς σε όλη την Κεντρική και Δυτική Μακεδονία τις έχει ασφαλώς (ο τότε υπουργός) γραμμένες στα παλαιότερα των υποδημάτων του.

Με το άρθρο 9 στο Προεδρικό Διάταγμα 68/2009 (ΦΕΚ Α90/12.6.2009) «Περί κανονισμού αλιείας στους κόλπους Θεσσαλονίκης και Θερμαϊκό» που καταργεί το ΠΔ. 373/1985 (ΦΕΚ 131 Α`) :
α) Η αλιευόμενη ποσότητα ανά σκάφος δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει τα τρία (3) κιλά ψάρια ή κεφαλόποδα κατά το εικοσιτετράωρο, και
β) Η αλιεία με ψαροντούφεκο και η αλιεία με καμάκι με ή χωρίς τη χρήση φωτός, απαγορεύονται

 Την Κυριακή 15 Νοεμβρίου στον Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης οργανώνεται συγκέντρωση και πορεία διαμαρτυρίας στις 12:00. Χρειάζεται να ενώσουμε όλοι τις φωνές μας και να ζητήσουμε να πάψουν πια οι αδικαιολόγητες και ιδιοτελείς αποφάσεις του κράτους εναντίον της ερασιτεχνικής αλιείας.

Επιτροπή Αλιείας ΕΟΥΔΑΤΚ - Αθλητική Ερασιτεχνική Αλιεία

Επιτροπή Αλιείας ΕΟΥΔΑΤΚ - Αθλητική Ερασιτεχνική Αλιεία » Ειδήσεις

Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο το σημείο που έφτασε η αθλητική αλιεία στην χώρα μας. Σε λίγο περισσότερο από ένα χρόνο με απίθανα πολλή δουλειά από απίθανα λίγους αλλά αποφασισμένους ανθρώπους είμαστε πια «παγκόσμιοι». Όχι ότι δεν απομένουν πολλά να γίνουν, όχι ότι δεν έγιναν λάθη, αλλά αν αναλογιστεί κανείς που ήμασταν λίγο πριν τον Ιούλιο του 2008 και πού είμαστε σήμερα, αντιλαμβάνεται ότι η πρόοδός μας είναι μεγάλη και κατά την γνώμη μου ανέλπιστη.
Δεν μπορώ να μην θαυμάζω όλους όσους δούλεψαν γι’ αυτό.
Την Έφορο Αθλητικής Αλιείας, την Επιτροπή Αθλητικής Αλιείας, τους επικεφαλείς και τα μέλη των ομάδων εργασίας, τους συλλόγους που είτε πρωτοστάτησαν είτε συμμετείχαν, τους αθλητές, τους απλούς ερασιτέχνες ψαράδες που υποστήριξαν και έδωσαν κουράγιο.

Μπράβο σας. Μπράβο μας.

Και εις ανώτερα.

Οι ψαρότοποι της ακτής. Βραχοτόπια.

Στην γενέτειρα του, την Αυστραλία, σκοτώνει κάθε χρόνο κάμποσους ερασιτέχνες. Στις απότομες ακτές της Ισπανίας και της Πορτογαλίας επίσης. Στα Κανάρια είναι εθνικό σπορ. Στην Ελλάδα το λέμε ... rock fishing.

Πολυδιάστατη και πολυσχιδής ψαρευτική τεχνική. Γίνεται και με casting τεχνικές με καλάμια δίσπαστα, σκληρά σαν ξύλα, γίνεται και με bolognaise και εγγλέζικο εξοπλισμό, γίνεται και με μια απλή πετονίτσα στο χέρι, «κρυφά» κι αθόρυβα.

Για να καλύψουμε όλες του τις διαστάσεις χρειάζεται πολυσέλιδο βιβλίο και έρευνα μηνών. Επί του πρακτικότερου, θα ασχοληθούμε προς το παρόν με τρεις βασικές αρματωσιές και την τεχνική που χρειάζονται για να μας βοηθήσουν να πιάσουμε τα όμορφα και μεγάλα ψάρια αυτών των δύσκολων ψαρότοπων. Ψαρεύοντας στα βραχοτόπια περιμένουμε από τσιπούρες και σαργούς μέχρι φαγκριά και λυθρίνια και γιατί όχι, συναγρίδες, μαγιάτικα και μαύρα. Φροντίζουμε λοιπόν, ότι τεχνική και αν ακολουθούμε, οι αρματωσιές μας να έχουν πετονιές με την κατάλληλη διάμετρο, ικανά αγκίστρια και δολώματα ζουμερά, ογκώδη κι αν είναι ζωντανά πολύ κινητικά.

Αν ο τόπος είναι γενικά βασικός προσδιοριστικός παράγοντας στο ψάρεμα, στα βραχοτόπια είναι ο κυρίαρχος. Στους βραχότοπους και στους αγριότοπους συμβαίνει κάποιες φορές να χρειάζεται να εφαρμόσουμε τεχνικές που είναι εντελώς αντίθετες με «την μέση οδό» και τις γνωστές επιλογές. Π.χ. λέμε ότι γενικά δεν ζορίζουμε τα ψάρια στο λεβάρισμα κι αφήνουμε φρένα για να μην σπάσουμε την αρματωσιά μας. Στα βραχοτόπια, κάποιες φορές – ανάλογα και το μέγεθος του ψαριού φυσικά – αν φέρνουμε το ψάρι μας μαλακά, με φρένα, θα βραχώσει. Επίσης σε ιδιαίτερα άγριους βυθούς χρειάζεται να κρύβουμε την αιχμή του αγκιστριού μέσα στο δόλωμα, αντίθετα με όσα κάνουμε συνήθως για να διευκολύνουμε το κάρφωμα. Σε κάποιους βυθούς ακόμα και η παραμικρή αιχμή – άκρη που εξέχει μπορεί να σκαλώσει.

Όπως λοιπόν το «κάθε κατεργάρης στον πάγκο του» έτσι και κάθε αγριότοπος μπορεί να έχει τις δικές του ιδιοτροπίες που αν δεν ικανοποιήσουμε θα μας διώξει άψαρους. Ρωτάμε, ακούμε, δοκιμάζουμε και πειραματιζόμαστε, χωρίς αξιωματικά «πρέπει» ειδημόνων και στον χρόνο που απαιτείται για τον καθένα μας κατακτούμε τα μυστικά των βραχότοπων που ψαρεύουμε. Μετά... φροντίζουμε να έχουμε μπόλικα κάρβουνα.

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να κάνουμε μια αναφορά σε ορισμένα βασικά αλλά καίρια ζητήματα που θα μας βοηθήσουν να κάνουμε αποτελεσματικά ψαρέματα από τα βράχια.

Ο εξοπλισμός και το στήσιμό του.
Κοινά αποδεκτό ανάμεσα στους ψαράδες των βράχων είναι ότι για να αντιμετωπίσουμε τα ψάρια στα βραχοτόπια χρειαζόμαστε σκληρά καλάμια, με μικρή παραβολή. Κατ’ αρχήν χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε τα πρώτα φευγιά και τα πρώτα κεφάλια των ψαριών που συνήθως προσπαθούν να βραχώσουν. Το μουλινέ παίζει μικρό ρόλο εδώ, με το καλάμι μας πολεμάμε, συνεπώς η παραβολή δεν κερδίζει. Ακόμα περισσότερο κινδυνεύουμε από τα παραβολικά εργαλεία ή ακόμα χειρότερα από τα καλάμια με δράση που συγκεντρώνεται στην κορυφή τους, όταν έχουμε το ψάρι από κάτω μας, πριν το αποχιάσουμε ή πριν το καρφώσουμε με το γάντζο. Εάν σε αυτή τη στιγμή της μάχης το μαλακό καλάμι λυγίσει το πιθανότερο είναι να χάσουμε τον έλεγχο του ψαριού με απρόβλεπτες συνέπειες. Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί είναι να γλιστρήσουμε και μετά... άντε να μας βρούνε για να μας μαζέψουν. Καλύτερα λοιπόν να προτιμήσουμε δίσπαστα ή και δυνατά τηλεσκοπικά καλάμια με σκληρή δράση όποια τεχνική κι αν ακολουθούμε.

«Δράση» ονομάζουμε τον τρόπο που το καλάμι μας αντιδρά όταν αντιμετωπίζει την επίθεση και το τράβηγμα του ψαριού. Είναι από τα κύρια κριτήρια για την επιλογή του καλαμιού μας διότι αφορά τον χαρακτήρα του και συνεπώς τις δυνατότητες της χρήσης του. Δεν αφορά το βάρος του μολυβιού που μπορεί να εξακοντίσει, το action δηλαδή, αν και συνήθως τα σκληρά καλάμια έχουν μεγαλύτερο action.
Οι τέσσερις κύριοι τύποι δράσης που συναντούμε είναι οι εξής : Παραβολική Δράση (Parabolic Taper)
Μαλακή, διαμήκης δράση που κυρτώνει όλο το καλάμι. Σκληρή Δράση (Compound Taper) Σκληρή διαμήκης δράση που κυρτώνει ελαφρά το καλάμι από την κορυφή μέχρι και το πρώτο στέλεχος. Ημιπαραβολική Δράση (Medium Taper) Δράση σχεδιασμένη έτσι ώστε να κυρτώνεται το πάνω μισό του καλαμιού. Δράση κορυφής (Fast Taper) Σκληρό και δυνατό κυρίως σώμα καλαμιού με δράση που εκδηλώνεται στο στέλεχος της μύτης.
Για τα βραχοτόπια (και όχι μόνο) προτιμούμε την compound taper είτε στα καλάμια casting είτε στα bolognaise και τα απίκο.

Χρησιμοποιώντας casting τεχνικές χρειάζεται να προσέξουμε πώς θα στήσουμε τα καλάμια μας, πώς θα πετάξουμε και πώς θα μαζέψουμε. Αν χρησιμοποιούμε δείκτες είναι καλύτερα να βάλουμε βαρύ ασανσέρ και όχι κουδουνάκι ή βομβητή. Χρειάζεται να μειώσουμε στο ελάχιστο την κοιλιά της πετονιάς και χωρίς το ασανσέρ δεν θα τα καταφέρουμε καλά. Όταν πετάμε προσέχουμε και πάλι να μην κάνει κοιλιά η πετονιά. Μόλις ακούσουμε το βαρίδι να βρίσκει θάλασσα κατεβάζουμε το καλάμι και κλείνουμε σχεδόν αμέσως το πικάπ του μουλινέ, (με το χέρι όχι με το χερούλι), περιμένοντας ελάχιστο χρόνο, ίσα ίσα για να βγει το αγκίστρι από το κλίπ. Αν ψαρεύουμε σε βαθιά νερά, αφήνουμε την αρματωσιά να πατώσει, με το καλάμι πολύ χαμηλά, και μόλις καταλάβουμε ότι το μολύβι βρήκε το βυθό σηκώνουμε το καλάμι, σχεδόν παράλληλα όμως με τη θάλασσα, (όχι σαν να καρφώνουμε), και παίρνουμε μια δύο βόλτες πετονιάς χωρίς να σύρουμε καθόλου το μολύβι. Για να βάλουμε το καλάμι στον τρίποδα ανοίγουμε το πικάπ. Δεν το τραβάμε με τεντωμένη τη πετονιά γιατί θα σύρουμε και το μολύβι και μάλλον θα σκαλώσουμε. Διορθώνουμε την κοιλιά με το ασανσέρ, φροντίζοντας η πετονιά μας να είναι όσο πιο τεντωμένη γίνεται. Για να μαζέψουμε, βγάζουμε το καλάμι από τη βάση του και το χαμηλώνουμε, παίρνοντας ταυτόχρονα τα μπόσικα. Αμέσως μετά σηκώνουμε το καλάμι, (σαν να καρφώνουμε) και αρχίζουμε να μαζεύουμε, γρήγορα στην αρχή, για να σηκώσουμε το μολύβι από τον βυθό. Αν έχουμε ψάρι δεν «σπινάρουμε» το μουλινέ από το φόβο του σκαλώματος, αλλά μαζεύουμε σχετικά γρήγορα τα πρώτα μέτρα για να μην μας βραχώσει. Τα φρένα είναι αναγκαστικά λίγο πιο σκληρά από ότι συνήθως, (λυτά φρένα, κύρια ή διπλά δεν ενδείκνυνται), και φυσικά δεν αφήνουμε καθόλου μπόσικα στο ψάρι γιατί τότε σίγουρα θα βραχώσει.

Μουλινέ χρησιμοποιούμε σταθερού ή οριζοντίου τυμπάνου, ανάλογα με τις εμπειρίες μας αλλά καλύτερα με λόγο περιστροφής μεγαλύτερο του 1 προς 4. Ακόμη κι αυτός ο λόγος περιστροφής είναι οριακός. Μουλινέ που μαζεύουν την πετονιά πιο αργά δεν μας κάνουν επειδή δεν θα σηκώσουν με αρκετή ταχύτητα αρματωσιές και ψάρια με αποτέλεσμα συχνά βραχώματα και σκαλώματα.

Η τροχαλία.

Από τις πρώτες μου επιλογές όταν ψαρεύω με casting στα βράχια. Λειτουργεί σαν τροχαλία, εξ ου και τ΄ όνομα. Όταν το ψάρι πάρει το δόλωμα παίρνει και ανεβάζει και το μολύβι ταυτόχρονα. Δεν είμαι σίγουρος από πού «κατάγεται» αυτή η αρματωσιά. Μου την έμαθε ένας ισπανός ψαρεύοντας τα μεγάλα φαγκριά που έρχονται κατάκαβα στην πλευρά του ατλαντικού. Την τροποποίησα λίγο για να ψαρεύει τα δικά μας πονηρεμένα ψάρια και τη χρησιμοποιώ πολλά χρόνια με πολύ καλά αποτελέσματα. Στο σχέδιο 1 τη βλέπουμε αρματωμένη με penell. Επειδή αναζητούμε τα μεγαλύτερα ψάρια του τόπου (τρομάρα μας) μια εναλλακτική του μεγάλου κυκλικού αγκιστριού είναι να δέσουμε δύο αγκίστρια μαζί. Έτσι μπορούμε να βάλουμε ογκώδη δολώματα με καλύτερη στήριξη και συνεπώς καλύτερη παρουσίαση στο βυθό και επίσης να αγκιστρώσουμε το ψάρι ακόμα κι αν φάει το δόλωμα από την μέση ή κι από πίσω.

Απελευθέρωση μολυβιού.

Στην αγορά θα βρούμε διάφορους απελευθερωτές μολυβιών για το rock fishing. Μικρότεροι, μεγαλύτεροι, απλοί ή περίπλοκοι, όλοι οι τύποι χρειάζεται α. να συγκρατήσουν αποτελεσματικά το μολύβι στην ρίψη, β. να το απελευθερώσουν μόλις βρεί νερό και γ. να το συγκρατούν στο βυθό με μια λεπτή πετονιά έτσι ώστε αν σκαλώσει, να κοπεί η λεπτή πετονιά, να μείνει το μολύβι κάτω αλλά να σώσουμε αρματωσιά και ψάρι. Έχω δοκιμάσει πολλούς τύπους και κατέληξα να χρησιμοποιώ σχεδόν αποκλειστικά τα pulley clip ή τα genie clip της Gemini δένοντάς τα όλα ανάποδα, όπως φαίνεται στο σχήμα 2. Η ιδέα είναι «κλεμμένη» από τρελό και παλαβό ελληνοαυστραλό ψαρά και πολύ διαδεδομένη εκεί κάτω.....που όλοι είναι τρελοί και παλαβοί.

Από κοντά.

Ψαρεύοντας στα βράχια δεν είναι απαραίτητο να πετάμε μακριά την αρματωσιά μας. Ισα ίσα που πολλές φορές τα ψάρια είναι στην πρώτη αποχή ή ακόμη και κατάκαβα. Εδώ λοιπόν μπαίνουν στο ψάρεμά μας διαφορετικές τεχνικές. Το ψάρεμα με ζόκα, το ελεύθερο με την απλή πετονίτσα στο χέρι, αλλά και οι αρματωσιές όπως αυτή στο σχήμα 3. Με καλάμια μικρότερου action (σκληρά πάντα) και γρήγορα μουλινέ μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε πολύ απλές στην κατασκευή τους αρματωσιές με ελαφρότερα μολύβια που δεν σκαλώνουν όπως αυτά της Vendette στο σχήμα 3. Με αυτές τις επιλογές χρειάζεται να θυμόμαστε τα εξής βασικά. Χρησιμοποιούμε το βάρος του δολώματος σε συνδυασμό με τα ελαφριά μολύβια που αρματώνουμε. Δεν πετάμε μακριά. 10 – 20 μέτρα φτάνουν. Κρατάμε τη μάνα, πάντα, απολύτως τεντωμένη. Επιλέγουμε καλάμια που έχουν την ευαισθησία να μας δείξουν τα πρώτα αναγνωριστικά τσιμπήματα κυρίως από τους σαργούς και τις τσιπούρες αλλά είναι και αρκετά σκληρά για να ανεβάσουν τα ψάρια χωρίς να τα επιτρέψουν να βραχώσουν. Δεν παλεύουμε τα ψάρια με το μουλινέ και τα φρένα μας είναι σκληρότερα από ότι συνηθίζουμε. Βασιζόμαστε στην σκληρή δράση του καλαμιού μας για να φέρουμε τα ψάρια μπροστά μας. Απόχη ή γάντζος εννοείτε ότι δεν μας λείπει ποτέ. Φροντίζουμε, όπως είπαμε παραπάνω να μην μας λείπουν ούτε τα .... κάρβουνα.
Καλά δελφίνια αγαπητοί συνάδερφοι.
Κοκόζηλας Δημήτρης. 21/03/2008

3 C's Analysis

Ο πελάτης

Ποιος είναι. Κλάδος δραστηριότητας, Προτιμήσεις, Συμπεριφορά

Η αγορά που δραστηριοποιείται. Μέγεθος, Κατάτμηση, Τάσεις.

Το Προϊόν. Τιμολογιακή πολιτική, Διαφοροποίηση, Αντίστοιχα προϊόντα.

Η Εταιρεία

Δυνατά-Αδύνατα σημεία. Δυνατότητες Παραγωγής. Δυνατότητες ανάπτυξης προϊόντων. Οργανωτική δομή. Κύρια πλεονεκτήματα.

Ο Ανταγωνισμός

Βασική ανάλυση πέντε δυνάμεων κατά Porter.

Το κλασικό μοντέλο Customer, Company, Competition analysis (3 C’s Analysis) περιλαμβάνει περισσότερα πεδία ανάλυσης και είναι εμφανώς η βέλτιστη λύση, για την πελατοκεντρική στρατηγική σχεδίαση.

Customer:

Individual

·         Who is the customer?

·         Perceptions

·         Loyalty

·         Volume

·         Switching Costs

·         Profitability of customer

·         Preference

·         Purchase Behaviour

·         Usage

Market:

·         Size

·         Growth

·         Segmentation

·         Shares

·         Maturity

·         Trends

Product:

·         Price

·         Differentiation

·         Life Cycle

·         Technology

·         Substitutes

Company:

Economics:

·         Costs

·         Profitability

·         Capacity to develop product

·         Capacity to produce product

·         Break-even analysis

·         Experience curve

·         Financials

·         Channels

·         Organization/Structure

·         Intangibles

Fit

·         Strategy and vision

·         Strengths/weaknesses

·         Culture

·         Resources

·         Organizational Structure

·         Brand equity

·         Core competencies

Competition:

Industry analysis (5 forces):

·         Size, Number of competitors, market shares

·         Competitors’ responses

·         Current strategy

·         Strategic value of product and commitment to product

·         Corporate goals

·         Capabilities

·         Economies of scale/scope

·         Cost structure

·         Experience curve

·         Resources: financial, channels, organization, intangibles (brand loyalty, culture)

·         Relative product positioning

·         Substitutes

·         Expected response to competitive moves

Break Even Analysis

Οι μεταβλητές που λαμβάνουν μέρος στην ανάλυση του νεκρού σημείου είναι οι ακόλουθες :

Q = Όγκος Παραγωγής

P = Τιμή Πώλησης Μονάδας

V = Μεταβλητά έξοδα Μονάδας

TR = Συνολικά Έσοδα

TC = Συνολικά Έξοδα

FC = Συνολικά Σταθερά Έξοδα

VC = Συνολικά Μεταβλητά Έξοδα

B/E = Νεκρό Σημείο

Π = Κέρδος

Στο Νεκρό Σημείο έχουμε TR=TC...TR–TC= 0
Ισχύει επίσης : TR=TC...TR=FC+VC , PxQ=FC+VQ...PxQ-VxQ=FC ,
Q(P-V)=FC...Q=FC/P-V
Β/Ε = Σταθερά έξοδα / Περιθώριο Μονάδας προϊόντος

Για να προσδιοριστεί ορισμένο ποσό κέρδους ορίζουμε τον όγκο παραγωγής (ή πωλήσεων) με τον ακόλουθο τύπο : Q=(FC+Π)/(P-V) δηλαδή Q = (Σταθερά έξοδα + Κέρδος) / (Περιθώριο Μονάδας).

Για να προσδιοριστεί το Β/Ε όχι σε μονάδες παραγόμενου προϊόντος (όπως παραπάνω) αλλά σε αξία χρησιμοποιείται ο εξής τύπος: Β/Ε(€)=(FC)/(1-V/P) δηλαδή Β/Ε(€) = (Σταθερά έξοδα) / (Μεταβλητά έξοδα Μονάδας / Τιμή Πώλησης Μονάδας)

A point of view

Questioning the convetional ways of thinking we might realize that we could consider other points of view different from our owns. Not all of us view the world from the same prospective.