Πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ πολλά ψάρια της ακτής που δεν θα φάνε σωστά δολωμένα σαλιγκαράκια. Στα δικά μου ψαρέματα έχουν δώσει από κακαρέλους στην καθετή μέχρι και ζαργάνες στον αφρό. Σκαθάρια, μεγάλοι σπάροι, μελανούρια, τσιπούρες, φαγκρόπουλα, όλα το τρώνε το σαλιγκαράκι. OsilinusTurbinatus είναι το επιστημονικό του όνομα και τα βραχάκια της ακτής είναι το σπίτι του. Από εκεί θα το μαζέψουμε πολύ εύκολα όταν τα νερά είναι τραβηγμένα. Στον ίδιο τόπο θα το σπάσουμε και θα το δολώσουμε προσεκτικά όπως ακριβώς κάνουμε με τις πορφύρες και τους στρόμπους. http://kokozilas.blogspot.com/2009/11/blog-post_3932.html Επειδή τα σαλιγκαράκια είναι μικρά, σπάνια θα τα βρούμε με διάμετρο μεγαλύτερη των 3 εκατοστών, θα βάλουμε δύο, τρία ή και τέσσερα ακόμη στο αγκίστρι μας. Για αυτό το δόλωμα προτιμώ τα μαύρα μακρύλαιμα ίσια αγκίστρια με πολύ αιχμηρή μύτη σαν το Mustad 1144 ή το κορυφαίο “Straight shank” της Owner .
Πεταλίδες
Στα βραχάκια τις ακτής, μαζί με τα σαλιγκαράκια θα βρούμε καλά κολλημένες στην θέση τους τις πεταλίδες. Εκτός από γαστρονομικά ενδιαφέροντα γαστερόποδα, οι πεταλίδες Patella ulyssiponensis, vulgata, intermedia και rustica είναι και θαυμάσια δολώματα για σαργούς και κακαρέλους. Κάτω από το Παλιούρι, στην παραλία Αυλάκι μου έχουν δώσει και μεγάλα λυθρίνια στα 50 μέτρα από την ακτή. Στο λιμάνι των Μουδανιών, στα βραχάκια αριστερά, δουλεύουν καλά και κοντά για σαργόπουλα και παχιούς κακαρέλους. Το ίδιο συμβαίνει και στον κάβο Βρασίδα, στην Ηρακλείτσα. Σε κείνο τον τόπο, όταν έχει φεγγάρι, τις δολώνω και σε casting εργαλεία και σε bolognaise.
Θέλουν μόνο λίγη προσοχή στην δόλωση. Χρησιμοποιώντας σαν κουτάλι το άδειο όστρακο μιας άλλης πεταλίδας βγάζουμε ολόκληρη αυτή που θα δολώσουμε. Φροντίζουμε το άδειο όστρακο να είναι ίδιο ή λίγο μεγαλύτερο και προσέχουμε να μην χαλάσουμε το μαύρο μαλακό έντερο που έχει η πεταλίδα πάνω από το σκληρό σώμα της. Περνάμε το κυκλικό ή παπαγαλέ αγκίστρι μας μία ή δύο φορές στο σώμα και βγάζουμε τη μύτη στο μαύρο σημείο.