Τα Διπλάρια

Όντας στο κρεβάτι του πόνου τις τελευταίες εβδομάδες μόνο να ονειρεύομαι μπορώ τα ψαρέματα. Κοιτάζω τη θάλασσα από το παράθυρό μου κι αναπολώ περασμένα μεγαλεία.

Το δε τελευταίο μου ψάρεμα με τον φίλο Νίκο στον Ποταμό ήταν μια μεγάλη κι απόλυτη παπάρα.

Συνεπώς κι αφού από φρέσκα ψαρέματα δεν έχω υλικό, θα γράψω κάτι τεχνικό για να μου περάσει το μεράκι. 

Το τελευταίο σχόλιο του Θεοφάνη στο Κόμπος 3πλού αγκιστριού για εγγλέζικο μού ‘δωσε την ιδέα να συγκεντρώσω σε ένα μέρος όλα τα διπλάρια που συνήθως χρησιμοποιώ από την ακτή.

Οι μονάγκιστρες αρματωσιές μπορεί να είναι πιο διακριτικές και σίγουρα καταλληλότερες για τα μεγαλύτερα ψάρια αλλά για τα «φυσιολογικά» ψάρια της ακτής τα διπλάρια είναι πιο αποτελεσματικά.  Στα δικά μου ψαρέματα, μουρμούρες, τσιπούρες, λαβράκια και τα συναφή, αγκιστρώνονται ευκολότερα σε αρματωσιά με δύο ή και τρία αγκίστρια από ότι σε μονάγκιστρα. Αρκεί να μην έχει πολλά σκαλώματα από σαβούρα ο τόπος.

Στις φυκιάδες είναι απείρως καλύτερα επειδή κρατούν τα αγκίστρια μακριά από τα φύκια. Στα βραχοτόπια είναι πολύ πιθανόν τα πάνω αγκίστρια να προσελκύσουν κακαρέλους και σκαθάρια και σπανιότερα σαργούς. Στις αμμούδες είναι πιο προκλητικές αρματωσιές για μουρμούρες.

Σαν αυτή την αρματωσιά με συρόμενο διπλάρι. Με τριχιά πάνω – κάτω είναι η καλύτερή μου για κοντινά πετάματα το βράδυ με κάλμα και φεγγάρι από αμμουδερή ακτή. Αν τύχει και ξημερώσω στον Ποταμό αλλάζω το πάνω αγκίστρι από λεπτό και μακρύλαιμο με τριχιά σε στραβό παπαγαλέ με τσουτσούνι, ειδάλλως χάνω τις πρωινές τσιπούρες.

Το πάνω αγκίστρι μπορεί να δεθεί με πολλούς τρόπους και με διάφορα εξαρτήματα αλλά το δένω συνήθως με αυτό τον απλό κόμπο που φαίνεται στο πλάι του σχεδίου. Φροντίζω μόνο όταν τραβώ να σφίξει να είναι ακριβώς ίδιες οι σπείρες μάνας και παράμαλλου και το αγκίστρι να βλέπει προς τα πάνω.  

Όταν τα ψάρια είναι πιο ανοιχτά και έχει μεικτό βυθό χρειάζομαι αρματωσιά ικανή για

μακρινά πετάγματα και με τα αγκίστρια επάνω. Τότε δένω συνήθως διπλάρια με cascade στριφτάρια.  

Το κλίπ κάτω είναι απαραίτητο και καλύτερα να είναι IMP. Όσο μακρύτερο είναι το πάνω παράμαλλο τόσο πιο κοντά στο βυθό ψαρεύει αλλά αν είμαι στον Ξηροπόταμο τα ξημερώματα το κάνω κοντό. Κυκλοφορούν μεγάλα κοκάλια, λούτσοι και σπανιότερα μικροί κυνηγοί. Κάνω πολύ κέφι μόλις πέφτει η αρματωσιά στο νερό να φεύγει λες και ψαρεύω ζαργάνες με φελλό!!  

Στην περίπτωση που τα ψάρια είναι στ’ ανοιχτά και δεν έχει σκαλώματα, σε ομαλό αμμώδη βυθό δηλαδή, προτιμώ να δένω διπλάρια με ένα πάνω κι ένα κάτω αγκίστρι, με cascade στριφτάρια πάλι και IMP για να μπορώ να τα ρίχνω όσο μακρύτερα γίνεται. Οι ογδόντα πόντοι του κάτω παράμαλλου που δείχνει το σχήμα μπορεί να γίνουν και ένα μέτρο κι αν χρειαστεί και παραπάνω. Στη φωτογραφία το κάτω παράμαλλο είναι ένα κι εξήντα.

Ο κυρίως λόγος που δένω τόσο μακριά παράμαλλα σε αυτήν την αρματωσιά είναι επειδή όταν έχει κάλμα την ξεσέρνω για μερικά μέτρα κάθε λίγο. Χρησιμοποιώντας ένα κατάλληλο μολύβι καθώς η αρματωσιά κάνει θόρυβο και σηκώνει λίγη άμμο προσελκύει ταχύτερα τα ψάρια που είναι διάσπαρτα στον αμμώδη βυθό. Στην φωτογραφία το πάνω αγκίστρι δεν είναι δεμένο με crimp κι έχει ξεσύρει. Δεν μας πειράζει αυτό. Αντιθέτως, αν φάει μεγαλούτσικο ψάρι ίσως να είναι καλύτερα.  

Ακόμη καλύτερα είναι όταν έχει τρία αγκίστρια αυτή η αρματωσιά. Θέλει το χρόνο της για να δεθεί αλλά όταν δεν τρώνε καλά τα ψάρια και είμαστε σε αμμώδη βυθό τα τρία δολώματα είναι πιο ευδιάκριτα και πιο «ορεκτικά» από τα δύο, ιδίως όταν ξεσέρνουμε σιγά – σιγά την αρματωσιά μας.

 

Για να μην λέει ο φίλος μου ο Λάκης ότι δεν γράφω τίποτε για τις πατέντες μου με τα wishbone ορίστε δύο από αυτές. Η μια για τις φυκιάδες, λίγο τροχαλία λίγο wishbone, και η άλλη για το εγγλέζικο με τον τριπλό κόμπο. Αυτή για τις φυκιάδες επινοήθηκε για το σκάφος αλλά δουλεύει και στο casting αρκεί το μολύβι να είναι όμπρα η να έχει risers.

Last but not least, όπως λένε και στο χωριό μου, the flappers. Τα λένε και patter noster αλλά τα ξέρω από παιδί ως διπλάρια. Με τα αγκίστρια πάντα από το βαρίδι και πάνω δουλεύουν σε όλους τους βυθούς και με κάθε καιρό. Τα δένω με πολλούς διαφορετικούς κόμπους κι εξαρτήματα αλλά συνήθως με τους τρόπους του σχήματος. Αριστερά ένα απλό διπλάρι για ομαλούς βυθούς και μακρινά πετάγματα και δεξιά ένα για τα μέρη με σκαλώματα και βράχια. Ο μαλαγρωτής προαιρετικός η όμπρα (temolino, χορευτής) μάλλον υποχρεωτική.