Confused

Ρε συνάδελφοι τι ‘ναι τούτο το κακό? Μας είπαν ότι λεφτά υπάρχουν αλλά εγώ βλέπω καθημερινά ότι δεν υπάρχουν πουθενά, ούτε εκεί που υπήρχαν. Βαριέστησα πιά !!!

I declare my self con(ed)…fused. Οέο.

Εγγλέζικο ή Casting 3

Ψαρότοπων … συνέχεια.

Στον Κάβο Βρασίδα.

Στον Βρασίδα είχα για πρώτη φορά την (φαεινή) ιδέα να ψαρέψω και με casting και με εγγλέζικο ταυτόχρονα. Παλαιότερα ψάρευα μόνο με casting από την νοτιοδυτική άκρη του κάβου και από το πολύ βολικό πλάτωμα που δείχνουν οι χάρτες – παρκάρεις στο πάνω πλάτωμα και έχεις μόνο λίγα μέτρα κατάβασης για να φτάσεις στην ψαρεύτρα. Την πρώτη φορά που δοκίμασα εγγλέζικο σε ‘κείνο το σημείο, οι κακαρέλοι και τα σαργουδάκια που τρώγανε συνεχώς και μεγαλώνανε όσο περνούσε η ώρα, με ενθουσίασαν.

Ακριβώς μπροστά από το πλάτωμα αυτό περνά η ισοβαθής των πέντε μέτρων, είναι πολύ εύκολο να βρεις την αποχή βυθομετρώντας, συγκεντρώνοντας κάμποσα ψαράκια που δεν ψαρεύονται με casting λόγω απόστασης. Με ένα σκληρό εγγλέζικο καλάμι όμως και – επειδή έχει φύκια και βραχάκια – με το αγκίστρι λίγο ψηλότερα από το κανονικό, δολωμένο με μπιγκατίνι ή με κομματάκι φαραώ, παίρνεις ωραία ψάρια όλες τις ώρες. Τα ίδια καλά αποτελέσματα σε ‘κείνη την ψαρεύρτα έχει και το «ελεύθερο».  Δένω, χωρίς παράμαλλο, πάνω στην μάνα ένα μικρό κυκλικό αγκίστρι και – σε ‘κείνο τον τόπο – δολώνω ένα κομμάτι φαραώ και ρίχνω 5 μέτρα μακριά. Χωρίς καθόλου μολύβι και με ανοιχτό το «πικάπ» το αφήνω να πέφτει στο νερό με φυσικότητα. Κλείνω το πικάπ όταν καταλάβω ότι βρήκε πάτο αλλά δεν παίρνω τα μπόσικα  της πετονιάς. Αυτά τα παίρνει το ψαράκι και θεού θέλοντος εγώ παίρνω το ψαράκι. Τις περισσότερες φορές τα πρώτα τσιμπήματα είναι από μικρά ψάρια κι έτσι συνήθως δεν καρφώνω με το πρώτο – έστω και με τον κίνδυνο του βραχώματος – αλλά περιμένω το δυνατότερο τσίμπημα. Εάν έχει κόντρα κύμα και ψαρεύω με ελεύθερο χρησιμοποιώ το πιο σκληρό εγγλέζικο καλάμι που έχω, δένω μεγαλύτερο αγκίστρι και δολώνω μεγάλο κομμάτι φαραώ επειδή υπάρχει περίπτωση να φάνε οι μεγάλοι σαργοί του τόπου.

Αυτά τα μεγαλύτερα ψάρια τα κυνηγώ συνήθως με τα casting εργαλεία που έχω ριγμένα παραμέσα. Ένα καλάμι κοντά, ένα καλάμι μακριά. Ο κάβος Βρασίδας είναι ως επί το πλείστον βραχότοπος κι έτσι για το ψάρεμά του ισχύουν όλα όσα περιγράφονται για το ψάρεμα στα βραχοτόπια. Ο τόπος έχει μπόλικα σκαλώματα κι έτσι θέλει κατάλληλες αρματωσιές και μολύβια risers ή όμπρες (temolino, χορευτές). Τα ψάρια δεν είναι πολλά είναι όμως καλά. Τσιπούρες και μεγάλες τσιπούρες, σαργοί κι ενίοτε ροφόπουλα και στηρόπουλα έχουν φάει στις αρματωσιές μου σε τσουτσούνι ολόκληρο, μεγάλα κομμάτια φαραώ και σαρδέλα φιλέτο. Πριν δέσουμε το ελαστικό νήμα στην σαρδέλα μπορούμε να κρύψουμε ένα κομμάτι φελιζόλ μέσα για να της δώσουμε κάποια θετική πλευστότητα και να προκαλέσουμε περισσότερο τα ψάρια.      

Εγγλέζικο ή Casting 2

Ψαρότοποι στην Χαλκιδική … συνέχεια.

Το λιμάνι της Ιερισσού είναι γνωστό στους περισσότερους Βορειοελλαδίτες ερασιτέχνες. Οι πιο πολλοί το ψαρεύουν για τα γοφάρια και τα λαβράκια του. Εγώ προτιμώ τους «σπάροι τηγανητοί» από το μικρό μόλο και τα μελανούρια και τους κακαρέλους του εγγλέζικου από την αριστερή γωνία του εξωτερικού λιμενοβραχίονα. Αριστερά από εκείνα τα ιδιαίτερα αφιλόξενα βράχια, όπου πάντα δυσκολεύομαι να στήσω το καρεκλάκι του εγγλέζικου, ρίχνω δύο καλάμια με σαρδέλα σε πολυάγκιστρο 30 – 40 μέτρα μακριά. Μπροστά, από την εξωτερική πλευρά πάντα, ψαρεύω το εγγλέζικο. Με μπασμό του εμπορίου, διπλό ή τριπλό αγκίστρι και δόλωμα γαρίδα ή μπιγκατίνι αγκιστρώνω παχιούς κακαρέλους και μελανούρια, ενίοτε και κάποιο σαργουδάκι. Τα πολυάγκιστρα μου δίνουν σκορπιούς, λαβράκια και γοφάρια στον καιρό τους.       

Συνεχίζεται …

Εγγλέζικο ή Casting ?

Είναι ένα δίλλημα κοινό ανάμεσα σε πολλούς συναδέλφους. Το εγγλέζικο και άλλες τεχνικές του coarce fishing έχουν μεγάλη απήχηση στο εξωτερικό, ενώ στην Ελλάδα ολοένα και περισσότεροι ερασιτέχνες αναζητούν τα μυστικά τους. Δικαιολογημένα μάλλον, επειδή αν και το εγγλέζικο υποτίθεται ότι δεν απευθύνεται στα «μεγάλα ψάρια» που μάθαμε όλοι να κυνηγάμε – τρομάρα μας – είναι πολλές οι συγκινήσεις που μπορεί να μας χαρίσει.

Πλέον της αμεσότητας με τα ψάρια και τις συμπεριφορές τους – κάτι που εμένα προσωπικά μου λείπει όταν ψαρεύω με casting και ιδίως με χοντρό καιρό – το να σηκώσεις ένα μελανούρι 300 γραμμάρια με 14άρι παράμαλλο ή ένα μισόκιλο σαργό με 16άρι βάζει σε δοκιμασία κάθε ψαρευτική σου δεινότητα και αυτοπεποίθηση. Εκτός τούτου βρίσκω τα εργαλεία του εγγλέζικου ευχάριστα λεπτά και ελαφριά σε σχέση με τις γκουμούτσες του casting και του surf casting. Στα δικά μου ψαρέματα, μολονότι έχω διαβεί τον Ρουβικώνα πάνοπλος με καλάμια σκληρά σαν ξύλα και μουλινέ τέρατα, προσπαθώ όποτε είναι δυνατόν να ψαρεύω με όσο πιο  λεπτά εργαλεία μπορώ. Όταν ξεκίνησα να ψαρεύω είχα μόνο μια απλή πετονιά στο χέρι, αρματωμένη με ένα «μολυβάκι φακής» κι ένα «αγκιστράκι μύγας». Σήμερα προσπαθώ να ψαρεύω με τα ίδια εργαλεία όποτε μπορώ. Αν μη τι άλλο επειδή πολλές φορές μόνο ανάλογα απλές κι απέριττες αρματωσιές μου δίνουν ψάρια. Κι επειδή από πληθωρικότητα καλά πάω, έχω πάντα κι ένα-δυό καλάμια casting ριγμένα παραμέσα. Συνεπώς στο δίλλημα Εγγλέζικο ή Casting προσωπικά απαντώ και τα δύο. Βεβαίως, όταν λέμε ότι ψαρεύουμε και με εγγλέζικο και με casting στην ουσία ψαρεύουμε κυρίως με εγγλέζικο και τα μεγάλα καλάμια είναι παράμερα και ψαρεύουν μόνα τους.         

Δυστυχώς όμως όχι πάντα και σίγουρα όχι παντού. Ο τόπος θα καθορίσει εάν μπορούμε να ψαρέψουμε – με επιτυχία – ταυτόχρονα και με τις δυο αυτές τεχνικές. Όπως ακριβώς ισχύει σε όλα τα ψαρέματά μας, ο τόπος με τα ψάρια που κρατάει και τις ιδιαιτερότητες της μορφολογίας του είναι ο πιο σημαντικός παράγων που χρειάζεται να λάβουμε υπόψη μας.

Για παράδειγμα, δεν κερδίζει σε μια ομαλή αμμουδερή ακτή να ψαρέψουμε στα κοντά με εγγλέζικο επειδή το πιθανότερο είναι να αγκιστρώνουμε μόνο μικρά ψαράκια ενώ λίγο μακρύτερα μπορεί να πιάσουμε μεγαλύτερα. Επίσης στα λιμάνια με το πλήθος των ειδών που συχνά υπάρχουν δύσκολα θα μπορέσουμε να πιάσουμε ψάρια αν δοκιμάσουμε και τις δύο τεχνικές μαζί. Σε περίπτωση που τα ψάρια τρώνε θα καταντήσουμε τιραλόμες και θα χάσουμε και του εγγλέζικου τα ψάρια και του casting.

Υπάρχουν όμως ορισμένοι τόποι που λόγω της μορφολογίας τους και των ψαριών που κρατάνε είναι κατάλληλοι για ένα ανάλογο «διπρόσωπο» ψάρεμα.

Ψαρότοποι στην Χαλκιδική.

Από τους αγαπημένους μου είναι ο Ξηροπόταμος στην Χαλκιδική. Εκτός από τους ζεστούς μήνες του καλοκαιριού οπόταν μαζεύει τη σάρα και τη μάρα, (ελεύθερους κατασκηνωτές κι άναυτους ερασιτέχνες με κάθε λογής βαρκούλες που ρίχνουν τα παραγάδια τους κυριολεκτικά ο ένας πάνω από τον άλλον), είναι πολύ ήσυχος τόπος και η μορφολογία του βυθού είναι τέτοια που κρατάει καλά ψάρια και ρηχά και βαθιά. 

Το σημάδι μου είναι δεξιά του οικισμού, προς το Δεβελίκι δηλαδή, 650 μέτρα μετά το τελευταίο σπίτι. Ο βυθός κοντά έχει βραχάκια, πλάκες κι άμμο και μακρύτερα διάσπαρτες ποσειδωνίες και αμμόπλακες. Παρκάρουμε πάνω από την παραλία, σ’ ένα βολικό κοίλωμα που κάνει ένα παλιός … ξηροπόταμος στα δεξιά του χωματόδρομου και ψαρεύουμε ακριβώς από κάτω. Μπροστά μας έχει μικρά ξενέρια και διάσπαρτα βραχάκια. Εκεί πέφτει το εγγλέζικο, περίπου στα είκοσι μέτρα από την ακτή. Δεξιά ή αριστερά ρίχνουμε τα μεγάλα καλάμια όσο πιο μακριά μπορούμε. Για το εγγλέζικο μπασμώνουμε με σπασμένα μύδια ή μπασμό του εμπορίου ή και τα δύο μαζί, ανακατεμένα. Δολώνουμε τριχιά ή μπιγκατίνι κι αγκιστρώνουμε μουρμούρες, σαργουδάκια και τσιπούρες. Βράδια Οκτωβρίου, με φεγγάρι και κάλμα, με ολόκληρη τριχιά δολωμένη σε Mustad 32813NPBLM νούμερο 6 ή 8, κάνω τις καλύτερες ψαριές σε ‘κείνο τον τόπο.    

Τα casting εργαλεία μας δεν χρειάζεται να είναι πολύ σκληρά επειδή δεν βγάζει πολύ κύμα σε κείνη τη μεριά ο Ξηροπόταμος. Το σημαντικό είναι να μπορούν να στείλουν τις αρματωσιές μας 120 μέτρα και μακρύτερα από την ακτή, εκεί όπου το βάθος είναι 7 – 8 μέτρα. Αν δεν κάνει 2 – 3 δευτερόλεπτα να πατώσει το βαρίδι έχουμε ρίξει πιο ρηχά από ότι θα θέλαμε. Εάν πέφτουμε σε πυκνές ποσειδωνίες μετακινούμαστε πιο αριστερά.

Με δόλωμα τσουτσούνι ολόκληρο ή σε μεγάλα κομμάτια, φαραώ, σαρδέλα φιλέτο και πορφύρες, τα ψάρια που περιμένουμε είναι τσιπούρες, σαργοί, συναγριδόπουλα και μεγάλες δράκαινες. 

Συνεχίζεται...

Leader 8 knot

Πολύ δυνατός κόμπος, ιδανικός για το δέσιμο του shock leader με τα στριφτάρια ή τα κλίπ.

Με πετονιές διαμέτρου μέχρι Φ 0,48 – 0,50 χιλ. καταφέρνουμε την μέγιστη αντοχή με 6 σπείρες προς τα πάνω και 2 προς τα κάτω. Με πιο χοντρές πετονιές, 4 σπείρες προς τα πάνω αρκούν.

Για πετονιές λεπτότερες από Φ 0,25 χιλ. και ιδίως από strong ή super strong υλικό ο κόμπος αυτός δεν είναι κατάλληλος.

Κόμπος shock leader

Shock leader knot

Κόμπος για shock leader νήμα ή fluorocarbon. Δένεται εύκολα, αλλά διατηρεί σχεδόν στο ακέραιο το όριο θραύσης της μάνας. Προσέχουμε να μην σφίξουμε εντελώς το νήμα πριν φτάσουμε στο βήμα 6, για να γλιστρήσουν ευκολότερα οι δύο κόμποι και να μην πληγωθεί η μάνα.

Δένει εξίσου καλά και δύο πετονιές διαφορετικών διαμέτρων. (Η λεπτότερη πετονιά πάντα στην θέση Α).

Οι ψαρότοποι της ακτής. Οι αμμουδιές.

Ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ‘40 στις ΗΠΑ. Διαδόθηκε και εξελίχθηκε από τους Βρετανούς. Είναι από τους ποιο δημοφιλείς τρόπους ψαρέματος και παρακινεί μια παγκόσμια αγορά με ετήσιο τζίρο εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Στην Ελλάδα το λέμε … beach fishing.

Ο τρόπος.

Το surf fishing ή beach fishing κατά το ευρωπαϊκότερο και το πιο «καθολικό» beach ledgering  είναι οι ποιο κοινοί μέθοδοι ψαρέματος από την παραλία. Δεν είναι οι μοναδικοί τρόποι να ψαρέψει κανείς από την παραλία, κάθε άλλο, αλλά εμείς θα ασχοληθούμε με αυτούς κατ’ αρχήν, επειδή είναι οι πιο διαδεδομένοι.

Ας τους ξεχωρίσουμε όμως γιατί έχουν σημαντικές διαφορές.

Surf fishing κάνουμε όταν έχει κύμα. Ανεμογεννή κύματα που σκάνε με θόρυβο στην ακρογιαλιά ή ακόμα καλύτερα όταν έχει ψηλή ρεστία, (swell).  Με σκληρά καλάμια, μήκους τεσσάρων και περισσότερων μέτρων ρίχνουμε τα χοντρά μας δολώματα, με βαριά και εξειδικευμένα μολύβια που δεν ξεσέρνουν, εκεί που σκάει το μεγαλύτερο κύμα, που δεν είναι απαραίτητα παραπάνω από 80 – 100 μέτρα από την ακτή. Εκεί δημιουργείται το βαθύτερο, παράλληλο με την ακτή, κανάλι και κατά μήκος αυτού του καναλιού γυρνάνε τα ψάρια, μες το χαλασμό, για να κυνηγήσουν. Όχι πάντα και όχι όλα τα ψάρια. Οι μουρμούρες κι οι τσιπούρες αρέσκονται να σκαλίζουν το βυθό με λιγότερη ανακατωσούρα. Αντίθετα, τα λαβράκια κι οι σαργοί κυνηγάνε μέσα στους αφρούς των κυμάτων με ευκολία. 

Καμία σχέση δεν έχει αυτή μας η τακτική με το beach ledgering που είναι πολύ «καθολικότερος» τρόπος ψαρέματος. Beach ledgering κάνουμε όταν δεν έχει κύμα και αέρα με οποιοδήποτε καλάμι casting. Με πιο ελαφρύ εξοπλισμό ρίχνουμε τα δολώματά μας μακριά ή κοντά, ανάλογα με την μορφολογία του βυθού, τα ψάρια που θέλουμε και τις συνήθειες που αυτά τα ψάρια έχουν αποκτήσει τοπικά.

Χρειάζεται να αντιληφθούμε λοιπόν πια τεχνική μας ταιριάζει περισσότερο για να μπορέσουμε να διαλέξουμε σωστά τον εξοπλισμό μας. Βέβαια ο εξοπλισμός δεν κάνει τον καλό ψαρά, ότι και αν λένε οι έμποροι κι οι «ειδήμονες». Όμως ο καλός ψαράς κάνει το ψάρεμά του ευκολότερο και πιο αποδοτικό με τον καλό εξοπλισμό.

Η θέση.

Με ότι εξοπλισμό κι αν ψαρεύουμε θα καρφώνουμε θάλασσα κι όχι ψάρια αν τον στήσουμε όπου να ’ναι. Λέμε πολλές φορές για τα ξενοδοχεία ότι τρία είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της επιτυχίας τους : η θέση, η θέση και η θέση τους. Κι αν επί τούτου υπάρχουν ποιοτικά χαρακτηριστικά που μπορούν να διαφοροποιήσουν το μειονέκτημα μιας μέτριας θέσης, στο ψάρεμά μας από τις παραλίες δεν υπάρχει τίποτε που να μπορούμε να κάνουμε αν έχουμε κάτσει σε νέτο μέρος.

Τις περισσότερες φορές η μορφολογία του εδάφους της ακτής συνεχίζεται και μέσα στην θάλασσα. Όταν λοιπόν η ακτή είναι ομαλή και πλατιά αμμουδιά το ίδιο τοπίο θα υπάρχει και στο βυθό. Μια «έρημος» με λίγα διάσπαρτα φυκάκια στα ρηχά και «λιβάδια» ποσειδωνίας στα βαθιά. Σε αυτό το τοπίο η τροφή είναι διάσπαρτη, δυσεύρετη και συνήθως κρυμμένη στην άμμο. Καταφύγιο δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει και μέρος για ενέδρα. Αν όμως κάπου ο βυθός κάνει π.χ. πλάκες, ή πέτρες με φύκια και σχισμές εκεί είναι που θα συγκεντρώνονται μικρά και μεγάλα ψάρια. Εκεί είναι το μέρος που έχουν συνηθίσει να κυνηγούν και από εκεί θα τα πιάσουμε με μεγαλύτερη ευκολία.

Αυτά τα σημεία χρειάζεται να βρούμε. Οτιδήποτε αλλάζει την ομοιομορφία της θάλασσας μας κάνει. Ένα ξενέρι, διαφορετικό χρώμα του νερού, μια κατασκευή όπως ένα νταλιάνι, η πρώτη αποχή που δημιουργεί το κύμα κ.λ.π.

Όλα αυτά τα σημεία δημιουργούν μέσα στο υπόλοιπο νέτο σκηνικό τις περιοχές όπου έχουμε πιθανότητες να πιάσουμε ψάρια. Θα τα βρούμε με την παρατήρηση, την εμπειρία και …τις αψαρίες. Ίσως κανένας χριστιανός μας δώσει και κανένα σωστό σημάδι.

Όταν ψαρεύουμε στο κύμα με surf casting τα σημάδια έχουν κάπως λιγότερη σημασία επειδή ψαρεύουμε στην βαθύτερη αποχή του τόπου ή στο βαθύτερο κανάλι που σκάβει το κύμα στον αμμουδερό βυθό όταν σκάει λίγο πιο μακριά από την ακτή.    

Όταν όμως ψαρεύουμε με beach ledgering τεχνικές σε αυτά τα σημάδια χρειάζεται να ρίξουμε τις αρματωσιές μας, που χρειάζεται να είναι προσαρμοσμένες στα ψάρια που θέλουμε και στα δολώματα που χρησιμοποιούμε.              

Οι αρματωσιές.

Surf fishing rigs

Πολλές οι αρματωσιές του surf casting. Άλλες απλές άλλες περίπλοκες. Αυτή που πιάνει τα περισσότερα ψάρια στα δικά μου ψαρέματα είναι από τις απλούστερες. Την ήξερα ως διλπάρι αλλά την έμαθα εις την βαρβαριστήν ως pater noster. Την λένε επίσης και flaper επειδή τα παράμαλλα δεν μπαίνουν σε κλίπ και στο πέταγμα γυρίζουν σαν πτερύγια (flaps) γύρω από το leader. Αυτά τα παράμαλλα τα κάνω σχετικά κοντά, το πολύ τριάντα πόντους, επειδή τα μακρύτερα παράμαλλα μπερδεύονται στο πέταγμα και κουνιούνται πολύ μες την αναμπουμπούλα των κυμάτων με αποτέλεσμα να χάνω καρφώματα ιδίως από λαβράκια.

Δένω εύκολα και γρήγορα δύο (ενίοτε και τρία) στριφτάρια πάνω στο leader με τον κόμπο swivel knot και στα στριφτάρια δένω τα παράμαλλα με αγκίστρια ανάλογα με τα δολώματα που θα βάλω. Όταν στο κάτω παράμαλλο δολώνω καβούρι ή θραψαλάκι χρησιμοποιώ κυκλικό αγκίστρι. Όταν δολώνω σκουλήκια, δύο τρία μεγάλα μαύρα ή κορεάτες, προτιμώ τα μακρύλαιμα αγκίστρια ή τα αμπερντήν. Στο πάνω παράμαλλο δένω συνήθως στραβά παπαγαλέ αγκίστρια και δολώνω γαριδάκι ή μαμούνι (καραβιδάκι). Ενίοτε, στο πάνω παράμαλλο, για να μην βάλω σιδερένιο «μπούμ», περνάω 4 – 5 πόντους σωληνάκι σιλικόνης για να κρατάει με μεγαλύτερη ασφάλεια το ένα παράμαλλο μακριά από το άλλο.  

Πολύ καλά μου δουλεύει στα κύματα και το απλό συρόμενο μονάγκιστρο, δεμένο με κοντό παράμαλλο και πάλι. Το σωληνάκι σιλικόνης ασφαλισμένο στο στριφτάρι του παράμαλλου είναι πιο απαραίτητο σε αυτή την αρματωσιά για να μην μπερδεύεται το παράμαλλο με το βαρίδι, ιδίως όταν το τελευταίο είναι τύπου άγκυρας.     

Συρόμενο μονάγκιστρο, με πιο μακρύ παράμαλλο ίσως, χρησιμοποιούμε και με beach ledgering τεχνικές. Με τέτοιο τρόπο ψαρέματος τα εργαλεία μας είναι λεπτότερα, ελαφρύτερα και πολλές φορές αρματωμένα για μακρινές ρίψεις. Όχι ότι είναι απαραίτητο να κοψομεσιαζόμαστε πάντα. Σε λίγο που τα νερά θα κρυώσουν για τα καλά θα έρθουν τα λαβράκια. Αυτά τα ψάρια, με λίγο κυματάκι, μπορούμε να τα ψαρέψουμε κοντά στην ακτή.

2 hook runer rig
Double line overhand knot

Διπλάρι και πάλι, όπως το παραπάνω αλλά με απλό βαρίδι, ή το συρόμενο διπλάρι που φαίνεται δίπλα, μου δίνουν τα περισσότερα ψάρια.

Αυτή την εποχή οι λίγδες του καλοκαιριού έχουν παχύνει και αξίζουν πια τον κόπο τους. Έρχονται στις ακτές για να κυνηγήσουν καρκινοειδή, οστρακόδερμα και σκουλήκια. Δεν πλησιάζουν όμως στα κοντά και τις περισσότερες φορές θα τις βρούμε παράλληλα με τα λιβάδια της ποσειδωνίας που ξεκινάνε αρκετά μακριά για το ψάρεμά μας. Τα βράδια όμως με κάλμα και φεγγάρι και μέχρι το πρωί ξεθαρρεύουν λίγο και τότε γίνονται υποψήφιες για τα αγκίστρια μας. Για να τις ψαρέψουμε θα χρειαστούμε μακριά παράμαλλα και μακρινές ρίψεις, συνεπώς και δυστυχώς, καλύτερα αποτελέσματα έχουμε με εξειδικευμένες αρματωσιές και κλιπ για να είμαστε σίγουροι ότι τα αγκίστρια μας στρώθηκαν σωστά στο βυθό και τα δολώματά μας είναι ανέπαφα και δελεαστικά για τα ψάρια.

Στα ψαρέματά μου για τσιπούρες από την ακτή χρησιμοποιώ παράμαλλα 80  - 100 πόντους, ίσως και μεγαλύτερου μήκους. Σε αυτές τις περιπτώσεις δένω μια up and over  αρματωσιά ή συχνότερα ένα διπλάρι “cascade” όπως το παρακάτω. 

2 hook cascade rig

Υ.Γ.

Αυτή η αρματωσιά «πτώσεως» θα ήταν αρτιότερη αν είχε προσαρμοσμένο στο πάνω παράμαλλο ένα ελατήριο όπως το SRT για να είναι πιο εύκολο το δέσιμό της και για να κρατιέται με καλύτερη τάση το κάτω παράμαλλο. Προσπαθώ όμως να βάζω το δυνατόν λιγότερα «πραγματάκια» στις αρματωσιές μου κι έτσι δεν βάζω SRT. Και τα λοιπά κλίπ που δένω, όταν δεν πιάνω τα ψάρια που θέλω τα καταριέμαι, δικαίως ίσως.