Freddie, we miss you

Δόλωμα καβούρι

Αναφέρομαι βεβαίως στον διάσημο Carcinus aestuarii, κατά κόσμο πράσινο καβούρι. Δυστυχώς (ή ευτυχώς) εν Ελλάδι δεν τον χρησιμοποιούν πολλοί συνάδελφοι για δόλωμα. Την σαρακοστή βέβαια θα τον βρούμε σε όλα σχεδόν τα ιχθυοπωλεία αφού είναι νόστιμο θαλασσινό. Την ίδια γνώμη φαίνεται να έχουν και οι τσιπούρες και μεγάλοι σαργοί. Τους κυνηγούν ανελέητα κι άμα βρούνε κανένα πληγωμένο καβουράκι δεν το χάνουν με τίποτε.

Για να δολώσουμε, ανάλογα με το μέγεθος του καβουριού, το χρησιμοποιούμε ολόκληρο ή το κόβουμε στη μέση. Κόβουμε πόδια και δαγκάνες, ανοίγουμε το κέλυφος και χρησιμοποιούμε μόνο την κοιλιά. Κόβουμε την κοιλιά στην μέση (στο μεγάλο καβούρι) και καθαρίζουμε αρκετά καλά, γύρω γύρω, για να εμφανιστεί η άσπρη σάρκα που τρώμε και εμείς και οι τσιπούρες Για αυτό το δόλωμα προτιμώ να χρησιμοποιώ μεγάλα κυκλικά αγκίστρια. Δένω καλά με ελαστικό νήμα για να μην χάσει το αγκίστρι την θέση και για να μην φύγει το δόλωμα στο πέταγμα.

Porters' 5 forces

I was giving a seminar, a few years back, about new market entry, to a group of young marketing executives. When the subject came to the well known Porters’ 5 forces I asked of how every one was interpreting this theory in real life business competition. The answers I got back were confusing, to say the least.
Setting things straight:

Barriers to Entry. Force applies with:
Economies of scale
Proprietary product differences
Brand recognition
High switching costs for the customer
Capital requirements
Difficulty to access distribution channels
Absolute cost advantage of incumbents (Learning curve advantages, Access to necessary inputs, Proprietary low-cost product design)
Government regulation, restrictions on entry
Expected retalitation

Buyer Power Force applies with:
Bargaining leverage
Buyer concentration, Small number of buyers
Low buyer switiching costs
Buyer information
Byuer ability to integrate backwards
Availability of substitute products
High price elasticity
Low product differentiation
High brand recognition
Low impact on buyer‘s product quality
Decision maker‘s incentives

Rivalry Force applies with:
Industry growth
High fixed costs + low variable costs
High value added
Intermittent overcapacity
Low product differentiation
Low brand recognition
Low switching costs
Number of competitors
Corporate stakes
High fixed costs or high specialized assets
High barriers to exit

Supplier power Force applies with:
Differentiation of inputs
Importance of supplier‘s product/services in cost
Structure of industry
Lower switching costs of suppliers
Higher impact of inputs on cost or differentiation
Lower number of substitute inputs
Higher threat of forward integration
Lower importance of volume to suppliers
Lower Supplier concentration

We do not neglect to consider X factor which could be from government impact (a feed in tariff or a hostile policy) to a brand name that sounds funny in local language (try slogan-ing a German cleaning service in German language “cleaning around for you” in Greece and you’ll get a sexual services slogan.

Κατσιμάμουνα, Πορφύρες και στρόμποι.

Δεν υπάρχει περίπτωση να κατέβω για ψάρεμα σε λιμάνι και να μην έχω μαζί με τα άλλα δολώματα και λίγα κατσιμάμουνα και πορφύρες. Τις περισσότερες φορές όταν φαραώ, τσουτσούνια και μονοδόλια καρφώνουν θάλασσα, όλο και κάποια τσιπουρίτσα θα φάει στους «πάγουρους» και ευκολότερα στις πορφύρες. Κατά κανόνα θα είναι μεγάλο το ψάρι. Κι αν γενικά δεν τρώνε εκείνη την μέρα μπορεί να είναι το μοναδικό. Όταν λέμε κατσιμάμουνα εννοούμε τα κόκκινα καβουράκια που βρίσκουν άδεια κογχύλια και τα κάνουν σπίτι τους. Αυτό το δεκάποδο καρκινοειδές δεν λέγεται «βερνάδρος ερημίτης» όπως λανθασμένα αναφέρεται συχνά, (αυτό το είδος ζει στον Ατλαντικό και δεν υπάρχει στην Μεσόγειο), αλλά είναι ο Paguristes eremita ή/και ο Dardanous arrosor που είναι συχνά απαντόμενοι εκπρόσωποι μιας οικογένειας 12 ειδών μικρών και μεγαλύτερων πάγουρων που ψάχνουν και βρίσκουν καταφύγιο και σπίτι στα άδεια όστρακα των γαστερόποδων σαλιγκαριών του Αιγαίου. Αυτοί οι πάγουροι λοιπόν, δολωμένοι ολόκληροι ή μόνο η ουρά τους, θα μας δώσουν ωραία ψαράκια τις περισσότερες φορές. Σαν δόλωμα είναι πραγματικά κορυφαίοι. Στο παλιό λιμάνι της Ιερισσού οι μεγάλοι σπάροι τρώνε εύκολα σε μια τέτοια ουρά, πολύ ευκολότερα από ότι θα τρώγανε στα σκουλήκια και επειδή μιλάμε για σπάρους 200 γραμμάρια ο καθένας τους και βάλε, αξίζουν τον κόπο τους. Στα Μουδανιά θα μας δώσουν κακαρέλους και τσιπούρες. Στον Μαρμαρά επίσης. Σε παραλίες με μικτό βυθό, όπως αυτές του τρίτου ποδιού της Χαλκιδικής, από συναγριδόπουλα μέχρι τσιπούρες. Στα βραχοτόπια όλες τις σπαρίδες. Στα νησιά μας, που έχουν και πιο κρεμαστά νερά, δολωμένα ολόκληρα είναι δόλωμα για όλα τα καθαρά.

Για να τα δολώσουμε χρειάζεται να σπάσουμε το κέλυφός τους. Προσεκτικά, χρησιμοποιώντας την ακμή μιας πέτρας, σπάζουμε το άκρο του κοχλία, εκεί που βρίσκεται «κρυμμένη» η ουρά τους. Αν χτυπήσουμε δυνατά και τραυματίσουμε το καβουράκι μειώνουμε ουσιαστικά την αποτελεσματικότητά του. Αφού σπάσουμε την άκρη και εμφανίσουμε όλη την ουρά σπρώχνουμε λίγο το κεφάλι από την άλλη μεριά και τραβάμε τον πάγουρο από την πλάτη, μαλακά, για να βγει ολόκληρος. Κόβουμε τις δαγκάνες, αν είναι μεγάλος και τον δολώνουμε ολόκληρο για μεγαλύτερα ψάρια, ή μόνο την ουρά του για μικρότερα και όταν δεν έχει σπόρια που χαλάνε τα δολώματά μας.

Ολόκληρος δολώνεται ευκολότερα σε ίσια αγκίστρια με λεπτό κορμό και μεγάλη καμπύλη σαν τα κλασικά Mustad 1144. Βάζουμε το αγκίστρι από τον θώρακα, ανάμεσα από τα πόδια και το βγάζουμε στην άκρη της ουράς, εκεί που έχει κάτι μικρές πλάκες για να γαντζώνεται μέσα στο όστρακο.

Την ουρά του την δολώνουμε σε όποιο αγκίστρι θέλουμε και όπως θέλουμε. Επειδή είναι μαλακή δεν θα διστάσουμε να τη δέσουμε λίγο με ελαστικό νήμα αν κάνουμε δυναμικά πετάγματα. Αν είμαστε ... αισιόδοξοι και δεν έχει μικρά ψαράκια να μας ενοχλούν, δολώνουμε και δύο και τρεις ουρές μαζί, την μία μετά από την άλλη, σε μεγάλα αγκίστρια για τα μεγαλύτερα ψάρια.

Η πορφύρα, Thais haemastoma, χρησιμοποιήθηκε από τους παλαιότερους Έλληνες για την βαφή των ρούχων τους, (εξ ού και το όνομά της). Την τρώγανε επίσης, όπως και οι σημερινοί μερακλήδες, βρασμένη ελαφρά. Κατά την άποψή μου είναι εξαιρετικό δόλωμα για τις μεγάλες λιμανίσιες τσιπούρες, αλλά δυστυχώς σπανίζει στα νερά του βόρειου Αιγαίου.

Ευκολότερα θα βρούμε στρόμπους. Τους απλούς στρόμπους Murex (Hexaplex) trunculus και Phyllonotus trunculus και τον αγκαθωτό Bolinus brandaris. Γαστερόποδα σαλιγκάρια όπως κι η πορφύρα, παράγουν κι αυτά χρωστική ουσία από έναν αδένα τους, χρώματος μωβ, μπλε έως λαμπερό ίντιγκο μπλε. Είχαν κι οι στρόμποι την θέση τους στην βαφή των ρούχων και στην γαστρονομία. Ως δόλωμα είναι άριστοι. Θα μας δώσουν τσιπούρες στα λιμάνια κι όλες τις σπαρίδες όπως και στα βραχοτόπια. Το δύσκολο είναι – εκτός του να τα βρούμε – να σπάσουμε σωστά το κογχύλι τους και να τους βγάλουμε ολόκληρους, χωρίς να χαλάσουμε τα έντερα της ουράς τους. Εκεί βρίσκεται ο χρωστικός αδένας που την άνοιξη και το φθινόπωρο παράγει χρώμα και μια ιδιαίτερα χαρακτηριστική μυρουδιά που προσελκύει τα ψάρια. Στην ωριμότητά του ο αδένας αυτός θα μας βάψει τα δάχτυλα όταν δολώνουμε. Τότε είναι που έχει και την μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Αν τον χαλάσουμε, όταν σπάνουμε τον κοχλία, το σαλιγκάρι μας δεν είναι καλό δόλωμα πια. Χρησιμοποιούμε την ακμή μιας πέτρας ή καλύτερα ένα μικρό σιδερένιο σφυράκι για να σπάσουμε, πολύ προσεκτικά, την στενή άκρη του σαλιγκαριού, πρώτα. Αφού αποκαλύψουμε τα έντερα της ουράς σπάζουμε εν μέρει και τον κορμό του σαλιγκαριού, όσο χρειάζεται για να βγάλουμε όλο το σαλιγκάρι έξω, σπρώχνοντάς το από το καπάκι μ’ ένα ξυλάκι ή τον ξαγκιστρωτή. Κόβουμε το «καπάκι», ένα κερατοειδές σφράγισμα του κογχυλιού που έχουν πολλά γαστερόποδα και δολώνουμε σε μεγάλο ίσιο αγκίστρι φροντίζοντας η αιχμή του να βγαίνει στα έντερα της ουράς. Λίγο δέσιμο με λεπτό ελαστικό νήμα δεν βλάπτει, ιδίως αν πετάμε δυνατά, αλλά μόνο επάνω στην σάρκα του σαλιγκαριού. Δουλεύει σε οποιαδήποτε αρματωσιά, σε αγκίστρι που ακουμπάει στο βυθό.

Δολώματα. Κοινά και επιστημονικά ονόματα.

1. ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ

ΑΓΡΙΟ: Marphysa sanguinea (Mouron)
http://research.calacademy.org/research/izg/SFBay2K/Marphysa%20sanguinea.htm

ΤΣΟΥΤΣΟΥΝΙ, ΜΑΝΑ, ΧΑΛΚΙΔΕΪΚΟ ή ΜΟΝΟΔΟΛΙ: Sipunculus nudus (Peanut worm) http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/pictures/Sipuncula.html
ΤΣΟΥΤΣΟΥΝΙ ΑΓΡΙΟ: Golfingia elongata http://www.marinespecies.org/aphia.php?p=taxdetails&id=425223  

ΜΑΥΡΟ: Diopatra bilobata http://www.marinespecies.org/aphia.php?p=taxdetails&id=326936 

ΦΑΡΑΩ: Nereis virens (The King Ragworm) www.theseashore.org.uk/.../Ragworms.html

ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ: Perinereis aibuhitensis (Lugworm) http://folk.ntnu.no/vmzotbak/polychaeta/nereididae/nereidinae/perinereis.htm

ΚΟΚΚΙΝΟ ή ΙΩΔΙΟΥ: Nereis oxypoda marenzeller http://www.marine.csiro.au/crimp/nimpis/spIdentification.asp?txa=6464

ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ : Glycera sp. (Bloodworm) http://www.fossilmuseum.net/Tree_of_Life/PhylumAnnelida.htm

ΤΡΙΧΙΑ : Capitella capitata capitata (Thread Worm) http://www.answers.com/topic/capitella-capitata

ΡΑΜΣΗΣ : Nereis limbata (Rag Worm) http://www.britannica.com/eb/article-9062457/rag-worm

2. ΟΣΤΡΑΚΟΕΙΔΗ

ΠΕΤΑΛΙΔΑ: patella vulgata
ΠΟΡΦΥΡΑ: Thais haemastoma
ΣΤΡΟΜΠΟΣ: Phyllonotus trunculus, ακανθωτός Bolinus brandaris
ΣΩΛΗΝΑ: Solen marginatus, Ensis siliqua
ΣΑΜΑΡΙ:  Έσπερος: Gari depressa,  Σαμάρι: Solenocurtus strigilatus
ΣΑΛΙΓΚΑΡΙ: Osilinus-turbinatus
ΠΕΤΡΟΣΩΛΗΝΑΣ : Lithophaga lithophaga, Pholas dactylus
ΜΥΔΙ: Mytilus galloprovincialis
ΚΑΤΣΙΜΑΜΟΥΝΟ, ή Κριτσινάρι: Pagouristes eremita, Dardanus arrosor

3. ΜΑΛΑΚΟΣΤΡΑΚΑ

ΓΑΡΙΔΑ: Penaeus kerathurus
ΓΑΡΙΔΑΚΙ : palaemon elegans, Palaemon serratus
ΚΑΡΑΒΙΔΑΚΙ: Upogebia spp (Κόκκινο :Upogebia pusilla)
ΚΑΒΟΥΡΙ πράσινο : Carcinus aestuarii

4. ΨΑΡΟΔΟΛΙΑ

ΣΑΡΔΕΛΑ: Φρίσσα Sardinella aurita Παπαλίνα : Sprattus sprattus Σαρδέλα Sardina pilchardus
ΓΑΒΡΟΣ: Engraulis encrasicholus
ΣΚΟΥΜΠΡΙ : Scomber scombrus
ΣΑΒΡΙΔΙ: Trachurus trachurus

5. ΑΣΠΡΟΔΟΛΙΑ

ΚΑΛΑΜΑΡΙ: Loligo vulgaris
ΘΡΑΨΑΛΟ: Todarodes sagittatus sagittatus
ΜΟΣΧΟΧΤΑΠΟΔΟ: Eledone moschata
ΧΤΑΠΟΔΙ κοινό: Octopus vulgaris

6. ΖΩΝΤΑΝΑ ΔΟΛΩΜΑΤΑ (ψάρια)

σπάρος Diplodus annularis, κοκοβιός Gobius spp., ζαργάνα Belone Belone, κέφαλος Mugil cephalus , καλογριά Chlamys varia , αθερίνα Atherina spp.

Η Ελλάδα κατατρέχει τους ερασιτέχνες ψαράδες. ΠΔ 68/2009

Επιτροπή Αλιείας ΕΟΥΔΑΤΚ - Αθλητική Ερασιτεχνική Αλιεία » Ειδήσεις » Συμπαράσταση της ΕΟΥΔΑΤΚ στην διαμαρτυρία για τις απαγορεύσεις στο Θερμαϊκό.

Ο τότε υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (τρομάρα του) νομοθέτησε εξοντώνοντας πάλι τους ερασιτέχνες ψαράδες εξυπηρετώντας πάλι τα συμφέροντα της μηχανότρατας και του γρι-γρί. Γιατί βεβαίως ενοχλούνται αυτά τα αλιευτικά εργαλεία και δεν μπορούν να καλάρουν στα 50 μέτρα από την ακτή εάν υπάρχουν ψαροντουφεκάδες εκεί γύρω. Και βεβαίως η παραδοσιακή ερασιτεχνική αλιεία με καμάκι το βράδυ που γίνεται αναγκαστικά κοντά στο γιαλό μπορεί κάλλιστα να δεί και να καταγγείλει τα γρι-γρί που καλάρουν επάνω στα βράχια.
Τις επιπτώσεις στους ερασιτέχνες και στην οικονομία που στηρίζεται σε αυτούς σε όλη την Κεντρική και Δυτική Μακεδονία τις έχει ασφαλώς (ο τότε υπουργός) γραμμένες στα παλαιότερα των υποδημάτων του.

Με το άρθρο 9 στο Προεδρικό Διάταγμα 68/2009 (ΦΕΚ Α90/12.6.2009) «Περί κανονισμού αλιείας στους κόλπους Θεσσαλονίκης και Θερμαϊκό» που καταργεί το ΠΔ. 373/1985 (ΦΕΚ 131 Α`) :
α) Η αλιευόμενη ποσότητα ανά σκάφος δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει τα τρία (3) κιλά ψάρια ή κεφαλόποδα κατά το εικοσιτετράωρο, και
β) Η αλιεία με ψαροντούφεκο και η αλιεία με καμάκι με ή χωρίς τη χρήση φωτός, απαγορεύονται

 Την Κυριακή 15 Νοεμβρίου στον Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης οργανώνεται συγκέντρωση και πορεία διαμαρτυρίας στις 12:00. Χρειάζεται να ενώσουμε όλοι τις φωνές μας και να ζητήσουμε να πάψουν πια οι αδικαιολόγητες και ιδιοτελείς αποφάσεις του κράτους εναντίον της ερασιτεχνικής αλιείας.

Επιτροπή Αλιείας ΕΟΥΔΑΤΚ - Αθλητική Ερασιτεχνική Αλιεία

Επιτροπή Αλιείας ΕΟΥΔΑΤΚ - Αθλητική Ερασιτεχνική Αλιεία » Ειδήσεις

Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο το σημείο που έφτασε η αθλητική αλιεία στην χώρα μας. Σε λίγο περισσότερο από ένα χρόνο με απίθανα πολλή δουλειά από απίθανα λίγους αλλά αποφασισμένους ανθρώπους είμαστε πια «παγκόσμιοι». Όχι ότι δεν απομένουν πολλά να γίνουν, όχι ότι δεν έγιναν λάθη, αλλά αν αναλογιστεί κανείς που ήμασταν λίγο πριν τον Ιούλιο του 2008 και πού είμαστε σήμερα, αντιλαμβάνεται ότι η πρόοδός μας είναι μεγάλη και κατά την γνώμη μου ανέλπιστη.
Δεν μπορώ να μην θαυμάζω όλους όσους δούλεψαν γι’ αυτό.
Την Έφορο Αθλητικής Αλιείας, την Επιτροπή Αθλητικής Αλιείας, τους επικεφαλείς και τα μέλη των ομάδων εργασίας, τους συλλόγους που είτε πρωτοστάτησαν είτε συμμετείχαν, τους αθλητές, τους απλούς ερασιτέχνες ψαράδες που υποστήριξαν και έδωσαν κουράγιο.

Μπράβο σας. Μπράβο μας.

Και εις ανώτερα.